بررسی کیفیت پساب خروجی از واحدهای آب شیرین کن در استان فارس و تاثیرات بالقوه آن ها بر محیط زیست

افزایش روزافزون جمعیت جهان و محدود بودن منابع آب شیرین، بشر را بسوی استفاده از فناوری های نوین نمک زدایی از آب های شور و لب شور زیرزمینی و دریا سوق داده است. امروزه استفاده از واحدهای بزرگ آب شیرین کن بخصوص در نواحی ساحلی و نزدیک به دریا و نیز در بسیاری از مناطق خشک و نیمه خشک که با کمبود آب شیرین مواجه هستند بسیار رایج است. در بسیاری از نقاط کشور ما نیز استفاده از این فناوری ها به منظور تامین آب شرب شیرین در مقیاس های وسیع رواج دارد. صرفنظر از مسایل مرتبط با تامین انرژی مورد نیاز، مدیریت و نحوه دور ریزی پساب های حاصله به دلیل تغلیظ شدن انواع نمکها در آن ها از جمله ملاحظات زیست محیطی مرتبط با آب شیرین کن هاست. در این مقاله ویژگی های فیزیکی و شیمیایی پساب خروجی، آب ورودی و آب خروجی از واحدهای آب شیرین کن موجود در چهار شهرستان استان فارس اندازه گیری و مقایسه شده و نهایتا با توجه به تغلیظ شدن انواع کاتیون ها و آنیون های اصلی و نیز فلزات سنگین در این پساب ها، راهکارهایی در راستای جلوگیری از تبعات زیست محیطی بالقوه آن ها ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

آب شیرین کن ، پساب ، تاثیر زیست محیطی ، فلزات سنگین