شناخت و تحلیل پارامترهای ساختاری زون های برشی به کمک پارامترهای مغناطیسی (در پرتو روش AMS)

در جنوب، جنوب شرق و شرق شاهرود رخنمون های پرکنده ای از مجموعه های پیسنگی دگرگونی - آذرین به سن اواخر نئوپروتروزوئیک (حدود 440 تا 450 میلیون سال) وجود دارد که نمونههای بارز آن عبارتند از: شترکوه، دلبر، ماجراد، شمالغرب احمدآباد تا رضا آباد خارتوران و جنوب میامی. در این مجموعه ها زونه ای برشی متعددی وجود دارد که سنگهای با ترکیبات مختلف را تحت تأثیر قرار دادهاند. در این زونهای برشی تغییرات کانی شناسی و ساختاری به وضوح قابل مشاهده است. در این مقاله یک زون برشی که سنگهای گابرودیوریتی نئوپروتروزوئیک کمپلکس شترکوه را تحت تأثیر قرار دادهاست، در پرتو مطالعه فابریکهای مغناطیسی مورد بررسی قرار گرفته است. مشاهدات صحرایی، مطالعات میکروسکوپی و بررسی پارامترهای مغناطیسی پهنههای برشی مطالعه شده معرف بروز موارد زیر است: ایجاد برگوارگی بسیار بارز، تفکیک یا تفریق دگرگونی به صورت به نمایش گذاشتن لامینههای تیره و روشن تفکیک شده، شکستهشدن دانه های کانیها و تبدیلشدن آنها به دانههای ریزتر (ساب گرین شدن)، تشکیل کانی های نوظهور دما و فشار نسبتاً بالا (مثل گارنت در گارنت آمفیبولیتها) و ظهور ریزساختهای آمفیبول ماهی و پلاژیوکلاز ماهی و .... با توجه به پارمترهای مغناطیسی اندازهگیری شده قطب برگواره مغناطیسی میانگین این زون دارای شیب بسیار کم ونزدیک به افقی است بنابر این برگواره مغناطیسی میانگین آن تقریباً قائم است و در راستای N۶٠W توسعه یافته است. خطوارههای مغناطیسی نیز نیز بیشتر به سمت شمالغرب و در راستای 300 درجه و با شیب حدود 4 درجه همسو گردیده اند. در ضمن مقدار Km به طور میانگین برابر μSI 600 میباشد. این زون برشی چپگرد است و با توجه به شواهد سنگ شناسی و کانی شناسی در اعماق پوسته قاره ای به وقوع پیوسته است.

کلیدواژه ها:

شاهرود ، شترکوه ، نئوپروتروزوئیک ، ناهمگنی پذیرفتاری مغناطیسی AMS