تاملی در مقدمه شاهنامه

در سنت شاعری و نویسندگی، مقدمه های کتابها معمولا در بردارنده جهانبینی شاعر یا نویسنده و در نتیجه شناخت اوست، اما مقدمه شاهنامه، به ویژه در بحث از باورمندیهای فکری و مطالب فلسفی، چنان درهم ریخته و گاه متناقض است، که نه تنها پژوهندگان را به ژرفنای اندیشه گوینده راه نمیدهد، بلکه اصطلاح ها و سبب هایی انگیزهبخش و بحثبرانگیز به همراه دارد. نویسنده در گفتار حاضر میکوشد که خوانندگان را به دقت نظر و اندیشه وری در رمزوارگی و نمودگاری برخی اصطلاحات مقدمه بخواند تا جنبه های نمادین آنچه را در این نامه است و سهمگین نماید، بدانند تا آنها را درست گردد و دلپذیر آید.

کلیدواژه ها:

مقدمه شاهنامه ، فدوسی ، رمزوارگی نماد و نمود.