تاثیر شاهنامه فردوسی بر اشعار اخوان ثالث در قلمرو سبک شناسی و تحلیل سطوح روایی

از بارزترین ویژگیهای شعر اخوان لحن کوبنده و حماسی آن و شباهت سبک این اشعار به سبک خراسانی، به خصوص سبک شخصی شاهنامه فردوسی و گرایش او به این سبک، به ویژه در دو قلمرو زبانی و روایی است. اخوان در جنبه های گوناگون اندیشه، زبان و شیوه داستانپردازی تاثیر بسیاری از شاهنامه حکیم طوس پذیرفته است. در این تحقیق کوشیده ایم خاستگاه های این تاثرات و تشابهات متاثر از آنها را با ذکر شواهدشان بررسی کنیم. این بررسی تاثیرگذاری شاهنامه بر اشعار اخوان را در چند سطح اصلی نشان داده است:میل به باستان گرایی، تشابهات سبکی در جنبه های گوناگون لغوی صرفی، نحوی و آوایی، زمینه های اساطیری مشترک، تاثرات در سطوح روایی، صحنهسازی، پرداخت شخصیتها، و کارکرد داستانهای حماسی و اساطیری در سطوح استعاری و نظام معنایی شعر. در تبین خاستگاه های این تاثیرگذاری نیز زیست گاه و جغرافیای فرهنگی و سیاسی یکسان دو شاعر و علاقه مندی شدید آن دو به احیای سنتهای اساطیری و حماسی کهن، به عنوان عامل اصلی تشابهات، شناخته شده است. تمرکز بر تشابهات سبکی و تحلیل سطوح روایی، از زمینه های اصلی این تحقیق است.

کلیدواژه ها:

اخوان ، فردوسی ، داستان پردازی ، سبک شناسی ، شاهنامه ، باستان گرایی