ریشه های نخستین نبرد رستم و افراسیاب در آیین های هند (بر پایه نظریه اسطوره شناسی ساختاری)

بر اساس دیدگاه اسطوره شناسی ساختاری، اسطوره ها از طریق عناصر میانجیا ی که ارایه میکنند، می کوشند تضادی را که میان جفتهای متقابل برقرار است از میان بردارند. عناصر میانجی مزبور در مسیر این تقابل پیوسته در رفت و آمدند و می کوشند از طریق مبارزه و یا آمیختگی با یک سو یا هر دو سوی تقابل، راه وحدتی بیابند تا تضاد موجود را خنثی یا دست کم کمرنگتر کنند. در این نوشته به معرفی نظریه ساختاری لویاستروس در تحلیل اسطوره خواهیم پرداخت و با تحلیل نمونه وار داستان جمشید، میزان کاربرد نظریه را در بررسی اسطوره های ایرانی نشان خواهیم داد. بر این اساس، یمه/جم اسطوره ای است که برای بیان کوشش ذهن هندوایرانی در رفع تقابل مرگ و زندگی شکل گرفته است و پس از رفت و برگشت در دو سوی تقابل، یعنی تعارض میان اصل میرایی انسان و آرزوی دستیابی به زندگانی جاویدان، اگرچه نمیتواند تناقض موجود را بهتمامی از میان بردارد، در نهایت به تجسم آمیخته ای از هر دو مفهوم مرگ و زندگی بدل میشود که آن را مرگ زنده نامیده ایم.

کلیدواژه ها:

اسطوره شناسی ساختاری ، لویاستروس ، تقابل های دوگانه ، جمشید