چالش های روشهای تدریس مشارکتی در عمل

شاگردان نباید فقط محتوای درس را فرا گیرند. آنها باید درباره ی خود و نحوه ی قبول احساسات خویش بیاموزند. معلمان می توانندمحیطی گرم و پذیرا فراهم آورند که در آن بیان احساسات میسر باشد. قبول دانش آموزان به معنای قبول احساسات ایشان نیز هست(راجرز، 1983).هرچند که آن احساسات منفی و یا حتی خصمانه باشند. یادگیری در مدرسه، توجه کردن، مشاهده کردن، یادسپاری، فهمیدن، تنظیم هدف ها و فرض مسئولیت ، توانمند شدن دانش آموز را می طبد. چنین فعالیت های شناختی، بدون مشارکت و درگیری فعال یادگیرنده امکانپذیر نیست. (آقا زاده محرم- روش های نوین در تدریس) معلمان باید بنا به اشتیاق طبیعی دانش آموزان به اکتشافات و فهمیدن چیزهای جدید و تساط بر آنها، به آنان کمک کنند که فعال و هدف گرا باشند. یک برنامه ی طرح ریزی شده و صحیح توسط معلم نه تنها با موضوعات غیر مترقبه ای که در کلاس اتفاق می افتد مخالف نیست، بلکه از آنها به عنوان مواردی اضافی که آموزش مؤثری در کلاس فراهم می آورند. استفاده می کند و وقتی مؤثر خواهد افتاد که با توجه به علایق کودکان و در جهت گرایش های آنهافراهم آمده باشد و ازعلایق آنها برای تحرک در امر فراگیری استفاده کند.

کلیدواژه ها:

تدریس مشارکتی ، یادگیری فعال ، هم یاری ، گروه های آموزشی