بررسی مفهوم و ضرورت احکام اسلامی در حقوق اساسی کشور ایران

اسلام سعادت انسان را در کل جامعه بشری آرمان خود می داند و استقلال و آزادی و حکومت حق و عدل را حق همه مردم جهان می شناسد. در جامعه ایران، این توسعه و تضییق که در اصطلاح اصول فقهی اش حکومت نامیده می شود، بایستی بر طبق ادله شرعیه که همانا کتاب و روایات و عقل و اجماع کاشف هست، موجه باشد. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران با الهام از آموزه های دینی، به تبیین روابط متقابل دولت و شهروندان به خصوص در حوزه های حقوق اساسی که شاخه ای از حقوق عمومی است که در آن از ساختار حقوقی دولت و رابطه سازمان های آن با یکدیگر از یک سو و حقوق و آزادی های مردم از سوی دیگر بحث می کند به عبارتی قوانین حاکم بر فرمانروا و فرمانبر. هدف حقوق اساسی تنظیم قدرت و تضمین آزادی بوده و مهمترین منبع حقوق اساسی در هر کشور قانون اساسی است. پرداخته است. در این پژوهش با روش توصیفی و تحلیلی، فرض بر این است که احکام اسلامی نه تنها در ق انون اساسی، نهادینه شده است، بلکه به مقتضای اسلامی بودن نظام، اینگونه احکام، یکی از منابع حقوق اساسی شمرده شده و خود امتیازی است که دیگر نظامهای حقوقی؛ مثل نظامهای لیبرال دموکراتیک از آن بی بهره اند؛ امتیازی که به وسیله آن، نظام سیاسی از بن بست های پیش رو و بحرانهای براندازانه به سلامت، عبور می کند.

کلیدواژه ها:

احکام اسلامی ، حکومت ، حقوق اساسی ، ایران