کارزنان در حقوق ایران و اتحادیه اروپا

حقوق زنان برای کار از دیرباز یک مسیله دارای اهمیت برای همه جوامع بوده است. از آنجا که زنان بخش مهمی را در ترکیب جمعیتی جوامع تشکیل میدهند، همواره مسیله ورود آنان به حوزه کار و اشتغال و نیز شرایط حاکم بر کار آنان، از جنبه های مختلف مورد توجه و بحث قرار گرفته است و قواعد حقوقی نیز سعی در نظم بخشیدن به این مقوله داشته اند. در مقاله حاضر سعی شده است که قواعد حقوقی حاکم بر این مقوله یعنی کار زنان هم در حوزه استخدام و حق کارکردن زن و هم در حوزه اشتغال و شرایط کاری حین اشتغال آنها، در نظام حقوقی ایران و نظام حقوقی اتحادیه اروپا مورد مطالعه تطبیقی قرار بگیرند. مسیله کار زنان و قواعد حاکم برآن در دو نظام حقوقی ایران و اتحادیه اروپا در مقدمه مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت. در بخش دوم، به طور خاص، حق کار کردن برای زنان به عنوان یک حق انسانی، در نظام حقوقی ایران و نیز حقوق اتحادیه اروپا مورد بررسی و مطالعه تطبیقی قرار می گیرند. مسیله برابری زنان و مردان در حوزه کار موضوع بخش سوم مقاله است. در این بخش برابری و عدم تبعیض هم در حوزه استخدام و هم برابری در حین کار مورد مطالعه قرار می گیرد. بخش چهارم به طور خاص استانداردهای کار خاص زنان یعنی شرایط کاری زنان را مورد بحث قرار خواهد داد. در قسمت نتیجه گیری، سعی میشود نتایج حاصل از مطالعه تطبیقی در هر یک از مقوله های ذکر شده در فوق ارایه شود تا از این طریق شباهتها و تفاوتها و تمایزات میان این دو نظام حقوقی شناخته شده و از این رهگذر میتوان نقاط قوت و ضعف قوانین موجود در این حوزه را شناسایی و مورد استفاده مراجع تقنینی قرار بگیرد.