نگرشی جدید به نجات افراد حادثه دیده در معادن

این مقاله حداکثر مدت زمان لازم برای نجات معدنچیان مصدوم را در محیطهای بسته مورد بررسی قرار می دهد. ریزش معمولا باعث محبوس شدن تعدادی از افراد در معادن می شود. چون انسان در هنگام تنفس اکسیژن هوا را گرفته و دی اکسید کربن را به محیط پس می دهد، بنابراین در محیطهایی که معدنچیان محبوس شده اند، کاهش اکسیژن یا افزایش دی اکسید کربن می تواند منجر به مرگ آنها بشود. لذا افراد گروه نجات بایستی قبل از تلف شدن معدنکاران، موانع موجود را از بین برده و افراد حادثه دیده را نجات دهند. بدین ترتیب پرسنل گروه نجات جهت انجام عملیات فوق زمان محدودی را در اختیار دارند.