فرهنگ ایمنی

هاینریش (1931) در مدل دومینو تا اندازه ای نقش انسان را در بروز حوادث نشان داد، اما با پیشرفت حفاظت های فنی و بهبود محیط فیزیکی کارگاه ها اهمیت انسان و تصمیم گیری های او در بروز حوادث بیش از پیش نمایان شد. اگرچه بازرسی ها و دستورالعمل های گوناگون، توجه به تطابق ارگونومیک (محیط و وسایل کار با اپراتور) و ترفندهایی دیگر خطاهای انسان را در عرصه ی کار وفعالیت تا اندازه ای کاهش داد، اما به هیچ وجه از اهمیت خطای انسان در بروز پی امدهای سنگین و گاه جبران ناپذیر حادثه کم نکرد. همین موضوع باعث شد، متخصصان ایمنی برای پیشگیری از زیان، نگاهی عمیق تر بر کاهش خطاهای انسانی داشته باشند. به همین دلیل، فرهنگ ایمنی به عنوان یک رویکرد ویژه درمدیریت ایمنی روز به روز بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. ارتقا فرهنگ ایمنی در گرو درک دو اصل بنیادی است. نخست اینکه چنین تغییراتی نیاز به بررسی عمیق و شناخت همه ی عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی (فرهنگ سازمان، فرهنگ ملی و …) دارد. دیگر آن که ارتقا فرهنگ ایمنی، راهی طولانی است و نیاز به صبر و شکیبایی دارد. زیرا، تغییر فرهنگ ، تنها در دراز مدت امکان پذیر خواهد بود و هرگونه تحول فرهنگی به سال های و بلکه نسل ها زمان احتیا دارد. اما طولانی بودن راه، دلیل بر توقف بر موقعیت کنونی نیست. این مقاله سعی خواهد کرد به راه کارهایی مناسب برای ارتقا فرهنگ ایمنی اشاره ای داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ایمنی معدن ، فرهنگ ایمنی