اثر سطوح مختلف شوری بر دفاع آنتی اکسیدانی در میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei)جوان

یکی از مهم ترین آلاینده های محیط زیست ترکیبات نیترژنی می باشد که از جمله مهم ترین و خطرناک ترین آن ها آمونیاک است. افزایش آمونیاک آب یکی از مشکلات عمده در آبزی پروری است. این افزایش مخصوصا در سیستم های تکثیر ماهی و میگو، سیستم های فوق متراکم پرورش ماهی با گردش مجدد آب، آکواریوم-ها و درهنگام انتقال ماهی همواره مطرح بوده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر شوری و آمونیاک بر دفاع آنتی اکسیدانی میگوی سفید غربی مورد بررسی قرار گرفت. پست لارو میگوی سفید غربی در شوری های 10، 20، 30، 35 و ppt 45 و غلظت های آمونیاک 6، 13 و 19 میلی گرم در لیتر توزیع شدند. میگوها 60 روز در این شرایط نگه داری شدند . در پایان دوره نمونه هپاتوپانکراس برداشت و فعالیت آنزیم های کاتالاز، سوپراکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز و محتوای مالون دی آلدهید در این بافت اندازه گیری شد. بیشترین فعالیت آنزیم های آنتی های آنتی اکسیدانی و محتوای مالون دی آلدهید در شوری ppt 45 و آمونیاک 6 میلی گرم در لیتر بیشترین مقدار را داشتند. در مجموع می توان گفت که سطوح مختلف شوری آب و غلظت های متفاوت آمونیاک، بر فعالیت SOD، CAT، GPX و MDA در میگوی پاسفید غربی تاثیر داشته و باعث تغییر وضعیت ایمنی در میگو می گردد.

کلیدواژه ها:

دفاع آنتی اکسیدانی ، میگوی سفید غربی ، شوری ، آمونیاک