مصادیق پایداری در معماری بومی شهر سیرجان

توسعه پایدار حاصل رشد و آگاهی از پیوندهای جهانی، مابین مشکلات محیطی در حال رشد، موضوعات اجتماعی،اقتصادی،فقر ونابرابری ونگرانی ها درباره یک آینده سالم برای بشر میباشد. با هجوم روز افزون انسانها از روستاها به شهرها به میزان وتعداد مصرف کنندگان انرژی های فسیلی افزوده میشود. این در حالیست که معماری سنتی ایرانچه در بخش مسکونی و چه در بخش غیر مسکونی و همینطور تلفیق این دو دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسایل زیباشنا ختی و حفظ محیط زیست پاسخگوی نیاز های اقلیمی هر منطقه نیز بوده است . فنون وقواعد به کار رفته در این معماری، بسیاری از مفاهیم نوین در عرصه معماری پایدار را در خود به وضوح دارد که این مقاله با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای به بررسی بنای شاه فیروز، بازار سیرجان وبادگیر چپقی پرداخته تا مصادیقی ازپایداری را برای الگوبرداری در طراحی های آینده بیابد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، معماری بومی ، شاه فیروز ، بازار سیرجان ، بادگیر چپقی