ارزیابی کیفیت شاخص ایمنی ترافیک عابرین پیاده با رویکرد گروه های آسیب پذیر

نقش عابرپیاده در طراحی شهری نقش بسیار مهم و اساسی است که دربسیاری نقاط دنیا ازجمله درایران کم رنگ دیده شده است و برای انسان هایی که از فضاهای شهری استفاده میکنند شهر یا مکانی را می سازیم خطرناک وبدون امنیت و ایمنی. از پیامدهای منفی آن عدم امکان حضور افراد ناتوان و کم توان در فضاهای شهری است، درواقع با ایجاد فضاهایغیر ایمن و مخاطره آمیز سالمندان و معلولان و خردسالان امکان استفاده از این نوع فضاها را نخواهند داشت که این به نوع خود نقص بزرگی در عملکرد یک محیط شهری به شمار می رود. مواد و روش: روش تحقیق در این پژوهش مبتنی بر ارزیابی کیفیت خرده مقیاس ایمنی ترافیک براساس رویکرد مدیریتHSE باتوجه به مقیاس محله تمرکز دارد. در این پژوهش داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته با آلفای – کرونباخ 0/913 گردآوری شد و تحلیل اطلاعات با نرم افزار SPSS 22 صورت پذیرفت.یافته ها : نتایج بررسی خرده مقیاس ایمنی ترافیک و گویه های آن در محدوده های پژوهش براساس مقیاس محله نشان می دهد تفاوت آماری معناداری بین دو محله قدیم ساخت و جدید ساخت وجود دارد و از مهمترین مشکلات می توان به نامناسب بودن وسایل و سیستم حمل و نقل عمومی یا کمبود وسایل نقلیه عمومی و طراحی نامناسب آنها برای گروههای آسیب پذیر )بویژه معلولین و سالمندان(، عدم پیش بینی پارکینگ ویژه معلولین و پارک اتومبیل ها در پیاده روها و خیابان ها که از عرض مسیر پیاده می کاهد و موجب وضعیت ناایمن برای عابرین پیاده می شود اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

عابرین پیاده ، گروه های آسیب پذیر ، ایمنی ترافیک ، مدیریت HSE