درس هایی از گذشته: مدلسازی داغ سیلاب های تاریخی و دبی های حداکثر اوج(مطالعه موردی حوزه آبخیز کاکلک)

سیلاب یکی از مهم ترین پدیده های هیدرواکولوژیک طبیعت است که سالانه خسارات زیادی وارد می کند؛ لذا بررسی عوامل موثر بر وقوع سیل که زندگی اجتماعی و اقتصادی بشر را تحت تاثیر قرار می دهد حایز اهمیت می باشد. با توجه به پیچیدگی های سیستم هیدرولوژیکی و عدم شناخت کامل آن در حوزه هایی بدون آمار یا دارای آمار ناقص، استفاده از روش های غیرمستقیم چون داغ سیلاب های تاریخی می تواند به برآورد دبی اوج و حجم رواناب کمک شایانی در مطالعه این عوامل کند. مطالعه سیلاب های تاریخی حوزه های فاقد آمار درک بهتری از دبی های اوج ایجاد می کند، هر چند که از نظر پویایی زمانی این روش مطالعه نمی تواند به خوبی گویای دبی های کوچک تر و تغییرات زمانی آنها باشد. برای غلبه بر این محدویت در این تحقیق از تلفیق روش برآورد حداکثر دبی سیلاب با شمار منحنی SCS-CN و شبیه سازی مدل بارش-رواناب HEC-HMS در حوزه آبخیز کاکلک واقع در استان چهار محال و بختیاری استفاده شده است. بدین منظور با پیمایش صحرایی داغ سیلاب و سطح مقطع در آبراهه های حوزه مورد مطالعه برداشت گردید. دبی های حداکثر سیلاب تاریخی به دو روش SCS و مدل بارش-رواناب بازتولید شدند. پارامترهای مدل بارش رواناب از کالیبراسیون مدل براساس حوزه بزرگ تر بدست آمد. نتایج نشان داد که به رقم تفاوت مقیاس واسنجی، همبستگی این دو روش 2R در برآورد دبی حداکثر سیلاب برابر با 86 درصد است؛ درنتیجه با توجه به در درسترس بودن داده های بارش شبیه سازی مدل بارش-رواناب HEC-HMS می تواند برای تعمیم زمانی دبی حداکثر سیلاب حوزه مورد استفاده قرار گیرد

کلیدواژه ها:

مدلسازی هیدرولوژیکی ، روش دبی اوج شماره منحنی ، حوزه آبخیز کاکلک ، دبی اوج سیلاب