بررسی توانمندی بانوان ایرانی درعرصه مدیریت

تحول نقش زن و افزایش مشارکت وی در فعالیت های اجتماعی و اقتصادی، یکی از شاخص های توسعه کشورها به شمار می رود. لذا کشورهای توسعه یافته به توسعه منابع انسانی به ویژه زنان توجه بیشتری نشان می دهند.نتایج حاصل از تحقیقات نشان می دهد که در ایران، افزایش دسترسی زنان به آموزش و اخذ مدارک عالی دانشگاهی و نیز افزایش متخصصین زن در جامعه، منجر به ارتقای موقعیت آنان در بازار کار نشده و نرخ مشارکت زنان و مردان در این رابطه به نحو چشمگیری متفاوت است. این امر به خصوص در زمینه احراز پست های مدیریتی بارزتر است. آمارها نشان می دهد که زنان سهم ناچیزی در هرم تصمیم گیری کشور دارند. شاخص توانمندی بر حسب جنسیت (GEM) نیز نشان می دهد که رتبه ایران بین 102 کشور در سال 1995، 87 بوده و نشان دهنده آن است که از منبع بالقوه و نیروی فکری زنان که نیمی از پیکره اجتماع را تشکیل می دهند؛ استفاده چندانی نمی شود.این مقاله در نظر دارد ضمن مروری بر عوامل بازدارنده مشارکت زنان در سطوح مدیریتی کشور، راه کارهایی را برای افزایش حضور موثر آنان در صحنه های مدیریتی ارایه دهد.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، مدیریت ، عوامل بازدارنده ، عوامل پیش برنده ، توسعه منابع انسانی/ تصمیم گیری