بررسی موانع فرهنگی و اجتماعی در عدم حضور بانوان کشور در بخش های مدیریتی

نیروی انسانی مهمترین سرمایه هر سازمان است. کیفیت و توانمندی نیروی انسانی مهمترین عامل بقا و حیات سازمان می باشد. از نظر دراکر رشد اقتصادی مرهون توانمند کردن کارکنان فرهیخته است. در حال حاضر زنان نیمی از منابع انسانی سازمانها را به خود اختصاص داده اند. جایگاه زنان یکی از مهمترین معیارهای توسعه یافتگی کشورها محسوب می شود و پذیرش نقشهای مدیریتی و مشارکت زنان در ساختار مدیریتی سازمانها به یک ضرورت تبدیل شده است.در کشور ما سالانه درصد زیادی از فارغ التحصیلان موسسات عالی و دانشگاهی را زنان تشکیل می دهند ولی با توجه به داشتن شایستگی های عمومی و تحصیلات عالی، موفقیت قابل محسوس در کسب مشاغل مدیریتی مشاهده نمی شود. و با توجه به این نکته که زنان دارای نقش محوری در توسعه و پیشرفت کشور هستند که نشاندهنده اهمیت و ضرورت بکارگیری آنان در پستهای مدیریتی می باشد. موانع مختلفی همچون فردی، خانوادگی، فرهنگی، اجتماعی، قانونی و ... در مسیر حرکت زنان بعنوان مدیر در سازمانها وجود دارد. که در این مقاله به بررسی موانع فرهنگی و اجتماعی در عدم حضور زنان در بخش های مدیریتی کشور می پردازیم.