موانع ارتقا شغلی زنان درسازمانهای ایران

امروزه شواهدوتحقیقات نشان میدهدکه باوجودافزایش نسبت زنان تحصیل کرده دربازارکار،پیشرفت آنان درمشاغل مدیریتی محسوس نبوده است. ازآنجاکه براساس منابع نظری وپژوهشی،سرمایه اجتماعی یکی ازعوامل مهم تاثیرگذاربرارتقاءشغلی است وزنان به سبب عوامل اجتماعی وفرهنگی درمقایسه بامردان ازسرمایه اجتماعی کمتری برخوردارند. براساس یافته ها،شانس ارتقاءشغلی زنان شاغل دارای پایگاه اجتماعی اقتصادی ،بیشترازسایرزنان بوده وزنان مدیرعمدتاازپایگاه اجتماعی اقتصادی بالاوازخانواده هایی باساختاردموکراتیک ومشارکتی برخاسته اند؛درحالی که زنان غیرمدیردربیشترموارد درخانواده هایی باساختارتساهل گرا یا اقتدارگرا تربیت شده اند. همچنین میزان سرمایه اجتماعی (مشارکت،روابط واعتماداجتماعی) زنان دارای پست های مدیریتی،بیشترازسایرزنان بوده وترکیب وساختارآن نیزباسایرزنان تفاوت دارد. روابط اجتماعی زنان درمشاغل غیرمدیریتی غالبابه خویشان وهمسایگان وافرادخودی ختم میشود،درحالی که روابط اجتماعی زنان دارای مناصب مدیریتی ازافرادفامیل فراتررفته وهمکاران ودوستان رانیزدربرمی گیرد . درنتیجه آنهارا ازاطلاعات وحمایتهای متنوع ومتعددوامتیازات اجتماعی بیشتری برخوردارمی سازد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، ساختارخانوادگی ، اعتماد ، ارتقاءشغلی ، زنان ، مدیریت ، سطوح مدیریتی