بررسی عوامل کمی موثر بر گرایش به بازخرید پیش از موعد بیمه عمر

میزان توسعه بیمه های عمر را میتوان به عنوان یکی از شاخص های سنجش میزان تامین و رفاه جوامع از لحاظ توسعه اقتصادی و انسانی، در نظر گرفت. در میان انواع رشته های متنوع بیمه ای، بیمه های عمر به دلیل ماهیت ویژه ای که دارند از اهمیت بالایی برخوردارند. همچنین درصد آنها از کل درآمد ناخالص داخلی بسیار حایز اهمیت است. باتوجه به فروش بالای بیمه های عمر در کشورهای توسعه یافته، متاسفانه این نوع بیمه نامه جایگاه خود را در صنعت بیمه کشور پیدا نکرده است و علیرغم میزان کم فروش، حجم وسیعی از همین بیمه نامه ها در معرض خطر بازخرید زود هنگام قرار می گیرند. ازسوی دیگر بازخرید بیمه های عمر موجب: نارضایتی مشتریان، تبلیغ سوء، برهمزدن برنامه های شرکت های بیمه برای سرمایه گذاری، کاهش درآمد ناخالص داخلی کشور و غیره می شود. این امر به خصوص با توجه به آمار در دسترس از وضعیت بازخرید بیمه های عمر در ایران، نگرانکننده به نظر می ر سد. مسیله اصلی این تحقیق بررسی کمی عوامل گرایش به بازخرید زود هنگام بیمه های عمر است.برای انجام این کار از بیمه گذاران بیمه عمر شرکت بیمه کارآفرین در سطح کشور، با توجه به آمار صدور هر شعبه از سهم کل کشور، تعداد 400 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، انتخاب گردید. این تحقیق از نظر هدف کاربردی از لحاظ شیوه جمع آوری اطلاعات پیمایشی و به جهت بررسی روابط بین متغیرها همبستگی از نوع کمی است. برایجمع آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته که به تایید خبرگان در صنعت و دانشگاه رسیده و روایی آن به روش صوری و پایایی آن به شیوه آلفای کرونباخ مورد تصدیق قرار گرفت، استفاده گردید. نتایج آزمون فرضیه ها حاکی از تاثیر سرمایه اجتماعی، تقدیرگرایی، پیوند اجتماعی، آگاهی از مزایای بیمه ی عمر، ارزشمندی بیمه عمر، احساس امنیت سیاسی، احساس امنیت شغلی، اعتماد مدنی، امید به آینده، میزان تحصیلات، وضعیت شغلی افراد، پایگاه اجتماعی- اقتصادی، بر تمایل به بازخرید بیمه های عمر است؛ عوامل احساس امنیت اقتصادی، سن افراد، جنسیت افراد، وضعیت تاهل تاثیر معنی داری بر تمایل به بازخرید بیمه های عمر ندارند.

کلیدواژه ها:

بیمه عمر ، بازخرید بیمه عمر ، تقدیرگرایی ، سرمایه اجتماعی ، امنیت سیاسی ، امنیت اقتصادی