مدیریت منابع طبیعی و مدیریت منابع آب

به طور کلی مدیریت منابع طبیعی و مدیریت منابع آب در حال تغییر است. شیوه های مدیریت تا حد زیادی توسط متخصصان با استفاده از وسایل فنی مبتنی بر سیستم های طراحی طراحی و قابل پیش بینی و کنترل شده است. در سال های اخیر، مشارکت ذینفعان از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. مدیریت یکپارچه و انطباقی که برای مقابله با پیچیدگی سیستم های اجتماعی- اکولوژیکی لازم است . در این مقاله مفهومی برای یادگیری مشارکت اجتماعی و حکمرانی مشترک ایجاد شده ارائه شده است. این مفهوم ریشه در رشته های تفسیری بیشتر علوم اجتماعی با تاکید بر وابستگی زمینه دانش دارد. نقش فریم و مدیریت مرزی در فرایندهای یادگیری در مقاطع مختلف و مقیاس های زمانی بررسی شده است. پایه و اساس یادگیری اجتماعی ، فرآیندهای همکاری چند جانبه است که به عنوان هسته فرآیندهای یادگیری درک می شوند. چنین فرایندهایی در شبکه ها یا اجتماعات عملی اتفاق می افتد و تحت تاثیرساختار حکومتی است که در آن تعبیه شده است. الزامات یادگیری اجتماعی شامل تنظیمات نهادی است که مقداری از ثبات و قطعیت را بدون سخت گیری و انعطاف پذیری تضمین می کند. تجزیه و تحلیل های ما که مبتنی بر ملاحظات مفهومی و بینش های تجربی است ، نشان می دهد که توسعه چنین تنظیمات نهادی شامل ادامه روند یادگیری اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع آبی ، مدیریت مشترک ، مدل های شبیه سازی ، اکوسیستم ، منابع آبی