افزایش کارآیی مدارهای فلوتاسیون با بهینه سازی چیدمان سلولها با استفاده ازالگوریتم وراثتی هدایت شده مطالعه موردی: مدارفلوتاسیون کارخانه زغالشویی زرند

یکی ازعوامل عملیاتی موثربرکارایی مدارهای فلوتاسیون نحوه چیدمان سلولها می باشد طراحی مدارهای فلوتاسیون بطور معمول براساسقوانین تجربی انجام میشود به همین دلیل دراکثر موارد این مدارها درشرایط بهینه کار نمی کنند باتوجه به قابلیت های الگوریتم وراثتی دربهینه سازی مسائل پیچیده مهندسی امکان به کارگیری این روش دربهینه سازی چیدمان سلولهای فلوتاسیون نیز وجود دارد انتخاب صحیح تابع شایستگی درالگوریتم وراثتی حائز اهمیت است و برای بهینه سازی ترکیب مدارهای فلوتاسیون می توان کارایی متالورژیکی مدار را به عنوان تابع شایستگی برگزید برای محاسبه این تابع که ترکیبی از راندمان و خاکستر کنسانتره می باشد نیاز است که فرایند فلوتاسیون برای هر مدار مدلسازی گردید نتایج نشان داد که مدل به کارگرفته شده با اطمینان 95درصد میتواند راندمان رادرمحدوده 2/9 درصد تا 5/5 درصد اختلاف ازمقدار واقعی و محتوی خاکستر کنسانتره را درمحدوده 0/4 درصد تا 1/1 درصد اختلاف ازمقدار واقعی پیش بینی کند نتایج مدلسازی نشان دادکه راندمان مددار فلوتاسیون اولیه کارخانه زغالشویی زرند 57/6 درصدبا محتوی خاکستر کنسانتره 9/1 درصد است

کلیدواژه ها:

فلوتاسیون ، مدلسازی ، بهینه سازی چیدمان مدار