بررسی رابطه سلامت معنوی با شادکامی در قوم بلوچ استان سیستان و بلوچستان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 490

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SMUMED05_030

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: یکی از ابعاد مهم سلامت در انسان سلامت معنوی می باشد که تحت تاثیر فرهنگ و سنن قرار دارد. سلامت معنوی نقش مهمی در احساس خوب بودن و شادی دارد که این شادی و نشاط می تواند سلامت جسمی را بهبود بخشد. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه سلامت معنوی با شادکامی در قوم بلوچ ساکن استان سیستان و بلوچستان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال 1397 بر روی 236 نفر از قوم بلوچ ساکن استان سیستان و بلوچستان انجام شد. آزمودنی ها در این پژوهش به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. داده ها توسط پرسشنامه اطلاعات دموگرافیگ، پرسشنامه 20 گویه ایی استاندارد سلامت معنوی پولوتزین و الیسون و پرسشنامه شادکامی اکسفورد دارای 29 گویه در مقیاس چهار درجه ایی جمع آوری شدند. پرسش نامه سلامت معنوی در مطالعات متعددی مورد استفاده قرار گرفته و روایی و پایایی آن تایید شده است. برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار spssنسخه21و روش های آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t و واریانس یک طرفه استفاده شد . سطح معناداری کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان در پژوهش 26 سال و اکثرا تحصیلات دانشگاهی داشتند. میانگین نمره سلامت معنوی 7/95(وضعیت متوسط) و میانگین نمره شادکامی 44 (وضعیت متوسط) به دست آمد. ضریب همبستگی بین سلامت معنوی و شادکامی 53./بود و کلیه محاسبات این تحقیق با سطح اطمینان 95 %انجام شد. نتایج نشان داد بین همه ابعاد سلامت معنوی با شادکامی رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. آزمون تی نیز نشان داد از نظر سلامت معنوی و شادکامی، بین زن و مرد تفاوت معنی دار وجود ندارد اما بین افراد مجرد و متاهل اختلاف معنی داری وجود داشت بطوری که میانگین نمره سلامت معنوی و شادکامی در افراد مجرد بالاتر بود .نتیجه گیری: در مجموع بین سلامت معنوی و شادکامی افراد مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود داشت و سطح سلامت معنوی و شادکامی متوسط ارزیابی شد. بر اساس پژوهش حاضر افزایش سلامت معنوی باعث افزایش شادکامی می گردد لذا پیشنهاد می گردد در راستای ارتقاء سلامت معنوی و در نتیجه افزایش شادکامی مداخلات آموزشی تدوین گردد. همچنین پیشنهاد می گردد پژوهش حاضر بر روی سایر اقوام ایرانی نیز انجام گردد تا با بررسی عوامل موثر بر سلامت معنوی در اقوام مختلف زمینه ارتقاءسلامت معنویو شادکامی فراهم گردد.

نویسندگان

محمد نعیم جهاندیده

دانشجوی کارشناسی بهداشت عمومی، مجتمع آموزش عالی سلامت خاش،دانشگاه علوم پزشکی، زاهدان،ایران

الهه کردی کوهستانی

کارشناس ارشد آموزش بهداشت، گروه بهداشت عمومی، مجتمع آموزش عالی سلامت خاش،دانشگاه علوم پزشکی، زاهدان،ایران

نرگس نوری

کارشناس ارشد آموزش بهداشت، گروه بهداشت عمومی، مجتمع آموزش عالی سلامت خاش،دانشگاه علوم پزشکی، زاهدان،ایران

سمیه شاهرودی

کارشناس ارشد آمار زیستی، عضو هیات علمی ، مرکز تحقیقات ارتقاء سلامت،دانشگاه علوم پزشکی، زاهدان، ایران