رویکردی نوین در تعیین شاخص اقلیم آسایش گردشگری TCI با روش فازی تردیدی

صنعت گردشگری به عنوان یکی از بزرگترین صنایع در جهان، مهمترین منبع درآمد، ایجاد فرصتهای شغلی و به علت اهمیتی که از نظر اقتصادی، اجتماعی دارد بهطور مستمر بیشتر موردتوجه دولتها قرار گرفته است. یکی از مهمترین عوامل موثر در تصمیم گیری گردشگران داخلی و خارجی به منظور انتخاب محل سفر، مسایل مربوط به آسایش گردشگری و کیفیت آب وهوایی مناطق مختلف ایران است. امروزه از شاخص اقلیم آسایش گردشگری (TCI) به عنوان روشی برای سنجش کیفیت آب وهوای مناطق ایران استفاده میشود؛ با این حال به کارگیری ضرایب کلاسیک و اعداد صحیح مبتنی بر نظرات افراد معدود شاید منجر به تخمین ناکافی کیفیت مناطق آب وهوایی ایران شود. در این تحقیق از روش نوین فازی تردیدی (Hesitant Fuzzy) به منظور سنجش ضرایب شاخصهای (TCI) مبتنی بر نظرات خبرگان و اساتید حوزه آب وهواشناسی استفاده میشود و در پایان سه شهر از استان آذربایجان غربی بهصورت مطالعه موردی بر اساس شاخص اقلیم آسایش گردشگری (TCI) سنتی و نوین مورد بررسی قرار میگیرد. نتایج بیانگر آن است که در روش سنتی نمرات کیفیت آب وهوایی بدبینانه تر از روش نوین است.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، شاخص اقلیم آسایش گردشگری (TCI) ، فازی تردیدی