بررسی روش های معمول بهره برداری از سیلاب در منطقه گناباد و مقایسه آن با سایر مناطق کشور به منظور تغذیه سفره های آب زیرزمینی

مهار سیلاب ها و پخش آن به وسیله عملیات مکانیکی در سطح زمین به نحوی که بتوان در بهبود رشد و نمو گیاهان زراعی ، پوشش گیاهی و تغذیه آبخوانها موثر واقع شود پخش سیلاب نامیده می شود استفاه از سیلاب و پخش آن به روی زمین جهت زراعت و نفوذ در خاک، از دیرباز در نقاط مختلف جهان بسته به شرایط هر منطقه به اشکال گوناگون وجود داشته است مساحت تحت پوشش زراعت سیلابی گندم و درختان میوه در استان خست افغانستان به بیش از 70000 هکتار بالغ می گردد. همچنین در ایران اولین طرح پخش سیلاب به صورت فنی در سال 1350 در ایستگاه تحقیقات نودهک قزوین اجرا گردید که مشتمل بر احداث پنج پشته خاکی با ارتفاع حداکثر هفتاد سانتیمتر بوده است با اجرای این طرح سیلاب حوزه آبریزی به مساحت 200 هکتار در سطح 20 هکتار مرتع پخش شده است همچنین متعاقب این طرح در سال های اخیر طرح هایی در نقاط مختلف کشور انجام گردیده است در سال 1375 هکتار می باشد تعداد 33 ایستگاه تحقیقاتی پخش سیلاب در سطح کشور احداث شده که جمع مساحت آنها بیش از 50000 بسته به شرایط توپوگرافی بافت خاک، کیفیت فیزیکی و شیمیایی سیلاب و هدف از بهره برداری روش های بهره برداری فرق می کند به طور کلی روش های مختلف بهره برداری از سیلاب را می توان به صورت زیر خلاصه نمود: - پخش سیلاب - هدایت سیلاب بر روی نهرچه های کنوری و یا تراسها - بندسارها - خوشابها - تغذیه مصنوعی

کلیدواژه ها:

پخش سیلاب ، بندسار ، تغذیه سفره زیرزمینی ، گناباد