اهمیت بندسارها در مناطق خشک و بررسی آنها در شهرستان سبزوار

در مورد قدمت بندرسارها اطلاعات دقیقی موجود نیست زیرا مطالعات خاصی در مورد آن انجام نگرفته است به علاوه اصولا کیفیت ناپایدار بناهای خاکی اجازه نمی دهد از قدمت آنها ارزیابی دقیقی صورت پذیرد. همچنین به علت فرسایش شدید خاک در مناطق خشک و نیمه خشک و جریان های گل آلود سیل و ته نشینی شدن رسوبات بندرت اثری از بندسارهای باستانی باقی مانده است. دانشمندان قدمت تغذیه آبهای زیرزمینی در ایران را به 3000 سال بیش از این مربوط می دانند و متذکر می شوند که ساکنان شمال شرقی ایران آبهای زیرزمینی خود را با آبیاری سیلابی مخروط افکنه ها تغذیه می کرده اند. نباید این احتمال را نادیده گرفت که محل طبیعی گسترش سیلاب سطح مخروط افکنه ها است و کنترل و نگهداری سیل جاری در چند خشک رود بسیار راحت تر از کنترل جریان متمرکز در یک رودخانه (جاری در دره یا در دشت) است و بدین جهت ایرانیان باستان به تجربه بر این مسئله پی برده و عمدتا بندسارهای خود را در روی مخروط افکنه ها احداث کرده اند استحصال سیلاب به منظور کشاورزی در کشورهای ایران و هند و پاکستان به احتمال زیاد ریشه مشترکی دارد بندسار و خوشاب در ایران سیلابه و کاسکابر در پاکستان اهار و خادین در هندوستان مشاهده می شوند نظیر قنات که در ایران اختراع شده و به کشورهای دیگر انتقال یافته این امکان وجود دارد که استحصال سیلاب نزدیکی از کشورها شروع شده و سپس به سایر کشورها انتقال پیدا کرده است.