بررسی بهره وری از سیلاب به روش آبخوانداری با هدف تغذیه دشت و احیا قنوات گناباد

پر واضح است که با بررسی مقدماتی بحران آب و عدم موفقیت بعضی از پروژه های توسعه و احیا منابع آب در ریشه یابی اولیه به این نتیجه می رسیم که الفبای مشخصات مناطق خشک و نیمه خشک در نزد غالب طراحان سازه های هیدرولیکی ، کشاورزی و... ناشناخته مانده است و طبعا راندمان اقتصادی پروژه ها را به شدت کاهش می دهد. امروزه حدود یک سوم را سطح خشکی های کره زمین را نواحی خشک و نیمه خشک فرا گرفته و سالانه حدود 21 میلیون هکتار از این اراضی بی حاصل تبدیل می شود کشور ما نیز از این خطر مصون نمانده و در شرایط فعلی حدود 600 تا 700 هزار کیلومتر مربع را قریب 60 قطعه کویر کوچک و بزرگ می پوشانند . در حالی که همه ساله حدود 41 میلیارد متر مکعب آب رودخانه کشورمان از دسترس خارج و به بیرون از مرزهای بین المللی هدایت می شود که اگر مصرف سرانه هر فرد را در روز 275 لیتر در نظر بگیریم با آبی که به راحتی در هر سال از دسترس ما خارج می شود می توان آب مورد نیاز سالیانه بیش از 408 میلیون نفر را تامین نمود لذا نتیجه می شود که در مقیاس کشوری با هیچگونه مشکلی برای آب کشاورزی و شرب و صنعت روبرو نیستیم و تنها در اثر پاره ای محدودیت های سینوپتیکی مانند عدم توزیع مناسب بارندگی و در نتیجه جریانات سطحی نقاط همچون جنوب خراسان و حاشیه کویرهای مرکزی و... وجود دارد. بنابراین در این مناطق بایستی با شناخت صحیح پارامترهای آب و هوایی با بکارگیری شیوه های صحیح علمی با دقت و فرزانگی سپاس این هدیه الهی را نمود. بهره برداری علمی از سیلاب و ایجاد آبخوان روش مناسب برای جلوگیری از هدر روی آب و نیز بهره برداری از آن به ویژه با هدف تغذیه سفره های آب زیرزمینی است.