آموزش تاریخ در علوم سیاسی (مطالعه موردی درس تاریخ تحولات ایران)

مباحث تاریخی جایگاه برجسته ای در سطوح مختلف و گرایش های مختلف رشته علوم سیاسی دارد و محور شمار قابل توجهی از واحد های درسی این رشته را تشکیل می دهد. چنین جایگاه و اهمیتی از آن رو است که تصور می شود به دلیل تاریخمندینسبی هستی ها و پدیده های سیاسی، آموزش تاریخ می تواند به فهم هستی های سیاسی کمک کند. ولی یک مطالعه موردی که گزارش آن در این نوشتار می آید، نشان می دهدکه علیرغم نوآوری ها و اصلاحات پراکنده و انفرادی، وجه غالب یا الگوی رایج آموزش تاریخ (معاصر ایران) در رشته علوم سیاسی چندان مناسب نیست. بی توجهی یا کم توجهیبه اهمیت تاریخ برای رشته علوم سیاسی باعث شده است تا الگوی رایج آموزش تاریخ(معاصر ایران) و روایت ناشی از آن بی شباهت به نوعی گاهشمار محض نباشد . چنین روایتی عمدتا کنجکاوی تاریخی خواننده را ارضا می کند و برای کمک به شناختزندگی سیاسی چندان مناسب نیست. با توجه به اهمیت و جایگاه برجسته تاریخ (معاصر ایران) در رشته علوم سیاسی، این پرسش اهمیت می یابد که آنچه معمولا در قالب واحدهای درسی مربوط به تاریخ معاصر ایران آموزش داده م یشود تا چه اندازه برای دانشجویان این رشته مناسب و سودمنداست؟ بی گمان برای دادن پاسخ معتبر به این پرسش، باید به دو پرسش دیگر پاسخ دادهباشیم که اولا، آموزش مناسب و سودمند برای دانشجویان رشته علوم سیاسی چگونه باید باشد؟ ثانیا، آنچه معمولا در قالب واحدهای درسی مربوط به تاریخ معاصر ایران آموزشداده می شود چه ویژگی هایی دارد؟ بنابراین، نخست می کوشیم تصویری از یک الگوی مناسب و معتبر آموزش تاریخ سیاسی برای رشته علوم سیاسی ترسیم کنیم. سپس، الگویرایج و غالب آموزش تاریخ سیاسی ایران در این رشته را بازشناسی و نقد خواهیم کرد تا به پاسخ پرسش اصلی دست یابیم.