بررسی نگرش دانشجویان نسبت به نظام آموزش علوم انسانی در ایران

در مورد اهمیت و جایگاه علوم انسانی در بستر توسعه دانش جامعه و نقش آن در ایجاد و گسترش زمینه های دانشی و فرهنگی لازم برای توسعه فراگیر و پایدار کشور مطالعات و مبانی نظر ی فراوانی فراهم شده است . از سویی دیگر بسط و توسعه روزافزون دانشکده ها و دانشجویان این رشته ها در گرایش های مختلف و سطوح متعدد، علاوه بر تبعات مثبت و دلخواهی که امید است به همراه داشته باشد، ممکن است به همان عوارض ناخواسته و نامطلوبی دچار گردد که اغلب گریبا نگیر تمام کمیت محور ی ها و افراط های نابجا بوده است . از این روست که پیدایش موضوع آسیب شناسی درباره نظام آموزش علوم انسا نی ضرورت می یابد و یافتن نقاط ضعف و کاستی در این فرایند پیچیده و حساس اهمیت و اولویت قابل توجهی را به خود اختصاص می دهد.عوامل متعددی را م ی توان برشمرد که بر کارکرد نظام رسمی و دانشگاهی آموزش علوم انسانی تأثیر می گذارد. در این میان، پژوهش حاضر به کاوش در سه حوزه شیوه های گزینش، روش های آموزش و عوامل محیطی می پردازد و از طریق گردآوری اطلاعات لازم از نمون ه ای به حجم 1613 نفر از دانشجویان رشته های علوم انسانی، به کمک پرسشنامه ای سیزده سؤالی، فرضیه اصلی اعمال وجود کاستی و نقص در نظام آموزش علوم انسانی را می آزماید . پس از جمع آوری داده ها و تحلیل آنها به کمک فنون آماری مناسب و کارآمد، فرضیات فرعی تحقیق تأیید شده و در مجموع فرضیه اصلی پژوهش نیز در سطح اطمینان 95 درصد پذیرفته می شود. در پایان بر مبنای یافته های تحقیق، پیشنهادهایی کاربردی در چهار سطح قبل از دانشگاه ، دانشگاه ، جامعه و پژوهشی عرضه شده است.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، آموزش ، دانشگاه ، علوم انسانی ، ایران