نقش نهادهای کشور در ارتقاء علوم انسانی دانشگاه ها و حوزه ها

دراین تحقیق سعی شده است تابه این سؤال جواب داده شودکه راهکارهای عملی برای ارتقا علوم انسانی توس طدانشگاه ها، حوزه های علمیه و مؤسسات آموزشی- پژوهشی کدامند؟این مقاله در سه بخش به نقش هر یک از نهادهای سه گانه دانشگاه ها، حوزه ها و ؤسسات آموزشی–پژوهشی پرداخته است؛ ابتدا به راهکارهای عملی دانشگاه که می تواند به ارتقاء علوم انسانی بیانجامد، پرداخته و مهمترین آنها بدین ترتیب برشمرده است: 1 – بومی سازی نظریه های علمی علوم انسانی در دانشگاه ها،2 – کاربردی کردن پژوهش های علوم انسانی، 3 – به روز کردن آموزش های علوم انسانی، 4 – استفاد هازاستادان مجرب حوزه برای بعضی ازدروس علوم انسانی در دانشگاه ها و بالعکس – رشد روحیه خلاقیت، ابتکار و نوآوری به همراه پرهیز از خودباختگی علمی در برابر تئوری های غربی، 6 –آزمایش گزاره های علمی علوم انسانی دربسترفرهنگی ملی و جرح و تعدیل آن ها، 7 –ایجادنهادی دردانشگاه هابرای نقدنظریه های وارداتی در حوزه علوم انسانی، 8 – رفع تبعیضات قائل شده در دانشگاه ها بین شاخه های مختلف علوم. مقاله سپس به نقش حوزه های علمیه می پردازد و مهمترین راهکارهای حوزه را در ارتقاء علوم انسانی بدین ترتیب برمی شمارد: 1 – تربیت علمایی برای پاسخگویی به سؤالات و شبهات در حوزه علوم انسانی، 2 – گرایش حوزه های علمیه به سمت تدریس علوم انسانی مرتبط با علوم دینی، 3 – تدوین کتب علوم انسانی مرتبط با حوزه مانند معارف، اخلاق، تاریخ اسلام ودیگر کتب درسی دانشگاه و مدارس توسط متخصصان حوزه های علمیه، 4 – استفاده از روحانیون متخصص در یکی از رشته های علوم انسانی در ایجاد ارتباط با دیگر نهادهای کشور، 5 – تعدیل بعضی نظریات رایج در حوزه ها مبنی بر غیراسلامی بودن برخی مباحث علوم انسانی در دانشگاه ها، 6 – استفاده حوزه از امکانات گسترده خود برای ارتباط با مردم، در راستای فرهنگ سازی برای رشد علوم انسانی، 7 – برگزاری کلاس های مشترک برای طلاب و دانشجویان در دروس علوم انسانی،8 – اعطای جایزه ای شبیه به جایزه نوبل به نخبگان رشته های علوم انسانی (در حوزه و دانشگاه)، 9 – مرزبندی بین شاخه های مختلف علمی درحوزه هابرای تسهیل درآموزش و فراگیری علوم مختلف (به خصوص در حوزه علو مانسانی)،در مورد مؤسسات آموزشی و پژوهشی و نقش آنها در ارتقاء علوم انسانی در جامعه، نویسنده نکاتی را برمی شمارد: -1 نظارت بر تشکیل مؤسسات آموزشی و پژوهشی و جلوگیری از رشد بی رویه آنان،-2 ارتقاسطح علمی استادان، -3 تلاش در تولید فکر و اندیشه بومی در حوزه علوم انسانی، -4 زمینه سازی برای تضارب آراءوافکار گوناگون درزمینه علوم انسانی، -5 ارائه دستاوردها، یافته ها و تولیدات فکری محققان و اندیشمندان گوناگون به جامعه، -6 جلوگیری ازموازی کاری مؤسسات مختلف و کمک به ایجادارتباط میان مراکز آموزشی،علمی وتحقیقاتی کشور و همچنین میان پژوهشگران و کارشناسان علوم انسانی به منظور انتقال و تبادل آموخته ها و تجربیات و کسب دستاوردهای تازه علمی، -7 جلوگیری از اعطاء بی رویه مدارک مختلف علمی در حوزه علوم انسانی در مؤسسات آموزشی و پژوهشی، -8 تلاش برای ایجاد رشته های جدید و تازه در علوم انسانی، -9 تبیین تفکراسلامی شیعی درعرصه اندیشه های علوم انسانی وبهره گیری از غنای این مکتب. نویسنده در پایان نتیج هگیری می کند که همکاری دو نهاد حوزه و دانشگاه با یکدیگر، به یک جهش سریع در ارتقاء علوم انسانی خواهد انجامید و نهضت نرم افزاری و تولید علم نیز به این جریان قوت خواهد بخشید.

کلیدواژه ها:

علوم انسانی ، دانشگاه ها ، حوزه های علمیه ، ارتقاءعلوم انسانی ، ایران