بررسی معیارها و مصادیق اخلاق بندگی در قران و نهج البلاغه

در حیطه روابط، روابط انساان به سه دسته رابطه با خود، با مخلوق وباخالق تقسیم می شود. رابطه انسان با خالق که از آن به اخلاق بندگی یاد می شود مصادی متعددی دارد من جمله عبادت، شکرو کفر، خوف و رجا و توکل. مساله این است که آیا در قران و نهج البلاغه برای نحوه ی ارتباط انسان با خالق در قران و نهج البلاغه دستورات و آداب خاصی وارد شده است یا نه و آیا دین مبین اسلام برای رابطه انسان با خالق و معبود خود شیوه تربیتی خاصی را در نظر گرفته است یانه در این مقاله در ابتدا تعریفی از اخلاق و اولا بندگی ارائه داده و سپس به مصادیق اخلاق بندگی در قران و نهج البلاغه می پردازیم.روش گردآوری مطالب در این مقاله بصورت کتابلانه ای بوده و روش پردازش داده ها بصورت ترکیبی از روش های تعریف، تبیین و تفسیر مساله می باشد.

کلیدواژه ها:

اخلاق بندگی ، قران ، نهج البلاغه