تشبیه و تنزیه خداوند در نهج البلاغه

تشبیه و تنزیه از مسائل پیچیده ی مباحث کلامی و اعتقادی است که مورد توجه اکثر متفکران، متکلمان و اندیشمندان مسلمان است.صورت مادی دادن به خدا و شبیه دانستن او به موجودات، در طول تاریخ همواره وجود داشته و عده ای حتی قائل به تجسم خداوند شده اند و عده ای نیز در برابر مشبهه، شناخت خداوند را غیر ممکن دانسته و به تنزیه پناه برده اند.این پژوهش که با روش توصیفی-تحلیلی و برمبنای مطالعات کتابخانه ای سامان یافته، در پی یافتن نظر امیرالمومنین (ع) در رابطه با موضوع تشبیه و تنزیه بوده و به دنبال آن است که دیدگاه مولای متقیان را در مورد تشبیه خداوند به موجودات، یا تنزیه او وغیر ممکن دانستن شناخت خداوند بیان کند.یافته های تحقیق حکایت از آن دارد که امام (ع) تنزیه مطلق را قبول ندارند و و قائل به این هستند که خدا را در حدی که خود خدا و پیامبرانش معرفی کرده اند و بر اساس آیات و افعالش می توان شناخت؛ ولی برای شناخت ذات و کنه صفاتش راهی نیست.

کلیدواژه ها:

علی(ع) ، تشبیه ، تنزیه ، شناخت خداوند ، نهج البلاغه