تحلیل رفتگی شغلی، معضل رو به رشد در منابع انسانی

در این مقاله، با رویکردی کاربردی، به بررسی این سوال که چه تفاوتی بین تحلیل رفتگی شغلی در مدیران زن و مرد وجود دارد پرداخته شده است. روش پژوهش به لحاظ توصیف شرایط و وضعیت موجود، توصیفی از نوع علی (مقایسه ای) در نظر گرفته شد. جامعه آماری منتخب را مدیران دبیرستان های دخترانه دولتی شهر تهران که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند، تشکیل دادند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه استاندارد تحلیل رفتگی شغلی مسلش موسوم به MBI بود که 22 عبارت و سه بعد خستگی احساسی یا هیجانی، مسخ شخصیت و احساس کفایت شخصی را در مقیاس 7 درجه ای لیکرت شامل می شد. روایی پرسشنامه از جهت همگرایی و واگرایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ به تایید رسید داده های گردآوری شده به کمک آزمون های AVE ، جذر AVE ، آلفای کرونباخ و t مستقل و نرم افزارهای آماری SPSS و Smart-PLS تحلیل شد. نتایج به دست آمده نشان داد بین تحلیل رفتگی شغلی در بین مدیران تحت مطالعه از نظر جنسیت تفاوت وجود دارد، به طوریکه خستگی احساسی یا هیجانی M=4/18ومسخ شخصیت M=4/42 در مدیران زن بیشتر از مدیران مرد و احساس کفایت شخصی M=4/36 در مدیران مرد بیشتر از مدیران زن مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتگی شغلی ، منابع انسانی