مخالفت با تبعیض و بی عدالتی در نگرش حکومتی امام خمینی (س)

در دیدگاه اسلام، انسان به طور ذاتی دارای ارزش و صاحب کرامت است و براساس اصول شرعی وقانونی همه افراد جامعه صرف نظر از هر نژاد، جنس ودین داری حق احترام بوده و از یکسری حقوق مساوی در جامعه برخوردارند و اما سوال اینجاست که چرا علی رغم کرامت ذاتی انسان، برخی از انسان ها به جایگاه واقعی خود نمی رسند. این نوشتار در پاسخ به این پرسش ابتدا به موانع فردی واجتماعغی اشاره داشته و در بررسی موانع اجتماعی بیان می دارد که رعایت حقوق افراد با تاکید بر حفظ کرامت و جایگاه انسان است که ریشه در عدالت محوری دارد. از نمونه های بارز بی عدالتی، فرق گذاشتن بین انسان ها و برتری دادن های بدون معیار است، گرچه در جوامع مختلف برتری دادن بین انسان ها در شرایط مساوی چه در بین عامه مردم( در خانواده و اقوام) و چه در قشرهای مدیریتی اعم از تربیتی واداری (دانشگاه ها، شرکت ها واداره ها) موضوعی عادی به نظر می رسد، ولی همچنان موضوعیت آن قابل طرح و بررسی است؛ زیرا دراین برتری دادن ها ودر حقیقت تبعیض ، به عنوان یک معضل اجتماعی تبعاتی چون عدم رشد و بروز استعدادها را در جامعه به دنبال دارد و در نهایت سلامت جامعه را مختل می سازد. تبعیض، مانند یک غده سرطانی ریشه در تارو پود انسان دوانده، قدرت وتوانمندی های او را می بلعد ودر نهایت، مانع رسیدن انسان به جایگاه اصلی و کرامت واقعی خود می شود. در حقیقت این نوشتار درصدد است که ضمن اشاره و توجه به جایگاه انسان و کرامت اودر اموزه های اسلام و قوانین مدون در نظام جمهوری اسلامی ایران، با تاکید بر الگو محور بودن سیره و اندیشه های والای امام خمینی به عنوان احیاگر ارزش های دینی در عصر حاضر، گذری کوتاه بر: مفهوم و برخی از اقسام تبعیض در جامعه داشته باشد و از این رهگذر توجه بیشتر قانونگذار ومردم به این موضوع را خواستار است.

کلیدواژه ها:

امام خمینی ، کرامت انسان ، تبعیض ، تبعیض نژادی ، تبعیض جنسیتی ، تبعیض به مذهب