بررسی شگردهای خیال انگیز در شعر وصال شیرازی

خیال را از عناصر اصلی و صفات عمده شعر برشمرده اند که به شاعراین قدرت و توان را می بخشد که بتواند حالات و آناتدرونی و اندیشه های خود را بالحنی شاعرانه و تصاویری خیال انگیز بیان دارد .ابزار و ترفندهای این آفرینش های هنری ونقش های ادبی غالبا همان تشبیه ، استعاره ، کنایه و مجازاند که در حوزه علم بیان قرار می گیرند. در این علم شیوه هایمختلف آوردن یک معنی شناخته می شود. وصال شیرازی یکی از شعرای برجسته ی دوره بازگشت ادبی ست که چون همپیشگان عصرخود، شیوه ی شاعران کهن، به ویژه، سعدی و حافظ را در پی گرفته اما هرگز نباید قابلیت های ارزنده شعری وبیان هنری او را از نظر دور داشت. او باتصاویر زیبا ورنگارنگ اشعارش، خواننده را به اعجاب وتحسین وامی دارد. از شگردهایصورتگری و ابزارهای بیانی بکار رفته در شعر این شاعر، کنایه بیشترین و مجاز کمترین سهم را داراست. انواع تشبیه و استعارهنیز در شعر او جلوه گری می نماید اما گویی هر بار به استفاده از تصویرهای استعاری ، تمایل بیشتری به این شگرد ادبی از خودنشان داده است. و استعاره سهم بیشتری نسبت به تشبیه در اشعار او پیداکرده است.

کلیدواژه ها:

وصال شیرازی ، خیال ، صور خیال ، علم بیان ، تصویر ادبی