نقش واسطه ای تاب آوری برای خودتنظیمی شناختی هیحانی و خودکارآمدی ادراک شده شغلی در معلمان استثنایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای تاب آوری برای خودتنظیمی شناختی هیحانی و خودکارآمدی ادراک شده شغلی در معلمان استثنایی بود. روش پژوهش همبستگی از نوع پیش بین و جامعه ی آماری شامل کلیه معلمان مدارس استثنایی آموزش و پرورش شهر شیراز در سال تحصیلی 1396-1395بود. نمونه آماری 180 نفر از این افراد بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، خودکارآمدی عمومی شوارترز و جروسالم و تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و همکاران پاسخ دادند. به منظور آزمون نقش واسطه گری تاب آوری در ارتباط بین خودتظیمی شناختی هیجانی و خودکارآمدی ادارک شده شغلی از روش تحلیل مسیر به شیوه رگرسیون سلسله مراتبی و با استفاده از روش بارون و کنی استفاده شد. همچنین خودتنظیمی شناختی هیجانی مثبت و خودتنظیمی شناختی هیجانی منفی می توانند به طور معناداری تاب آوری و خودکارآمدی را پیش بینی کنند. سرانجام اینکه تاب آوری دارای نقش واسطه ای در ارتباط بین خودتنظیمی شناختی هیجانی منفی و خودکارآمدری شغلی ادراک شده است

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ادراک شده شغلی ، خودتنظیمی شناختی هیحانی ، تاب آوری