بررسی رابطه خودکارآمدی با پرخاشگری دانش آموزان دختر متوسطه دوم منطقه 5 شهر اصفهان

هدف این پژوهش بررسی رابطه خودکارآمدی با پرخاشگری دانش آموزان دختر متوسطه دوم منطقه 5 شهر اصفهان است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه دوم منطقه 5 شهر اصفهان که حدود 9972 نفر که در سال تحصیلی96-1395 مشغول به تحصیل هستند، می باشد . برای تعیین حجم نمونه این تحقیق با برآورد واریانس صفت مورد مطالعه با استفاده از 30 پرسشنامه مقدماتی با استفاده از فرمول کوکران اقدام گردید. نمونه گیری در این پژوهش به صورت خوشه ای چند مرحله ای انجام شد به این صورت که از بین ناحیه های آموزش و پرورش ناحیه 5 به صورت تصادفی انتخاب شدند و از این ناحیه 12 مدرسه متوسط دوم به صورت کاملا تصادفی انتخاب شد و از هر مدرسه یک کلاس بصورت تصادفی انتخاب شد. در مجموع 12 کلاس انتخاب شد. بنابراین تعداد 370 پرسشنامه توزیع شد شیوه گردآوری داده های مورد نیاز پژوهش از جامعه آماری به صورت پرسشنامه بوده که پایایی و روایی آن مورد تایید قرار گرفت. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982) و پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) می باشد در بخش آمار توصیفی، تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از شاخص های فراوانی، میانگین و انحراف معیار صورت گرفته است. در بخش آمار استنباطی داده های جمع آوری شده بوسیله نرم افزار SPSS از طریق آزمون های آماری ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج تحقیق نشان می دهد که بین خود کار آمدی و کل پرخاشگری همبستگی با ضریب0/212 رابطه منفی (معکوس) معنی داری وجود دارد (معناداری کمتر از 0/05 صدم ) به عبارت دیگر با افزایش خود کار آمدی ، پرخاشگری کاهش دانش آموزان دختر متوسطه دوم منطقه 5 شهر اصفهان می یابد

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، پرخاشگری ، دانش آموزان دختر