بعد تقنینی سیاست جنایی ایران در قبال واکنش نسبت به تکرار جرایم تعزیری در قانون مجازات اسلامی 1392 و قانون مبارزه با مواد مخدر 1367

تکرار جرم به دلیل اینکه بی نظمی در جامعه را به عنوان یک رویه و عادت نمایان می کند، نه تنها حاکی از خطرناک بودن فرد تکرار کننده جرم است، بلکه تا حدودی نمایان گر یک سیاست جنایی و شکننده در مقابله با جرایم ارتکابی و ناقص و بی محتوا بودن برنامه های پیشگیری از جرم در جامعه می باشد. مهمترین واکنشی که در اغلب قانونگذاری ها نسبت به تکرار کنندگان جرم مورد نظر قانونگذاران و اندیشمندان در جهان و به تبع آن ایران قرار گرفته است، تشدید مجازات است؛ اما آنچه از اقدامات تقنینی استنباط می شود از طرفی سیاست ضعیف قانونگذار ایران در استفاده نکردن از یافته های جدید جرم شناسی در واکنش به تکرار جرم و اصرار بر تنها سیاست حاکم یعنی تشدید مجازات است و از طرفی ابهامات فراوان نسبت به سیاست ناکارآمد تشدید مجازات خصوصا در قانون مبارزه با مواد مخدر است، که در موارد عدیده ای برخلاف فلسفه پذیرفته شده تکرار جرم، گاهی مجازات تکرار کنندگان جرم را کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

تکرار جرم ، تشدید مجازات ، سیاست جنایی ، قانون مجازات اسلامی 1392 - قانون مبارزه با مواد مخدر 1367