جنبه های کیفری مفاسد اقتصادی در حقوق ایران

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,022

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPES01_232

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

براساس قانون ارتقاء سلامت نظام اداری و مقابله با فساد هرگونه فعل یا ترک فعلی است که توسط هر شخص حقیقی یا حقوقی به صورت فردی، جمعی یا سازمانی که عمدا و با هدف کسب هرگونه منفعت یا امتیاز مستقیم یا غیرمستقیم برای خود یا دیگری، با نقض قوانین و مقررات کشوری انجام پذیرد یا ضرر و زیانی را به اموال، منافع، منابع یا سلامت و امنیت عمومی و یا جمعی از مردم وارد نماید نظیر رشاء، ارتشاء اختلاس، تبانی، سوء استفاده از مقام یا موقعیت اداری، سیاسی، امکانات یا اطلاعات، دریافت و پرداخت های غیرقانونی از منابع عمومی و انحراف از این منابع به سمت تخصیص های غیرقانونی، جعل، تخریب یا اختفاء اسناد و سوابق اداری و مالی فساد محسوب می شود. رشاء، ارتشاء، اختلاس، تبانی، سوء استفاده از مقام یا موقعیت اداری، سیاسی، امکانات یا اطلاعات، دریافت و پرداخت های غیرقانونی از منابع عمومی و .. از مهترین مصادیق مفاسد اقتصادی در حقوق کیفری ایران می باشند. تدابیر و ساز و کارهای به کار گرفته شده در کشور ما پیرامون مبارزه با فساد اقتصادی نشانگر آن است که عوام گرایی کیفری در مبارزه با این پدیده، تهدیدی غیرقابل انکار است. فساد اقتصادی اگرچه اصطلاحی رایج در ادبیات دولت مردان است، اما تعریف خاصی از آن در ادبیات سیاست جنایی ایران به چشم نمی خورد و به راستی شاید تمیز قایل شدن میان مفهوم مزبور و جرایم اقتصادی دشوار باشد. به ویژه آنکه از تعبیر جرم اقتصادی نیز تاکنون در قوانین کیفری تعریف مشخصی ارایه نداده است. تا پیش از تصویب قانون مجازات اسلامی 1392، از دیدگاه حقوقدانان، جرایم اقتصادی موارد اخلال خرد و کلان در نظام اقتصادی و فعالیت های اقتصادی را در برگرفته که موضوع آن لزوما اموال دولتی یا بیت المال دانسته نمیشد. در نقطه مقابل، موارد کلان فساد مالی و اداری که سبب تعرض عمده به بیت المال و اموال عمومی و دولتی می شوند، مفهوم فساد اقتصادی را به ذهن متبادر می نمود. معیارهای فوق اگرچه جهت تفکیک فساد اقتصادی از جرم اقتصادی تا حدودی راهگشا به مقصود بوده، اما تبصره ماده 36 قانون مجازات اسلامی 1392 ، اعتبار چنین استدلالی را بیش از پیش تقویت می نماید. این تبصره علیرغم عدم به کارگیری تعبیر جرایم اقتصادی توسط قانونگذار، در مقام بیان مصادیق جرایم مزبور بوده و بند ج ماده 47 و ماده 109 قانون فوق نیز گویای صحت این ادعاست. در این مقاله به بررسی مفهوم مفاسد اقتصادی، مصادیق و جنبه های کیفری مفاسد اقتصادی در حقوق ایران خواهیم پرداخت.

نویسندگان

زینب شریعتی

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی گروه حقوق، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

حسین عبدالحسینی

استادیار گروه حقوق خصوصی، واحد آزادشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، آزادشهر، ایران.