اثر بخشی مولفه های درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر کاهش نشانه های اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی در دانشجویان دارای ویژگی های اختلال اضطراب اجتماعی

هدف از این پژوهش بررسی اثر بخشی مولفه های درمان فرا تشخیصی یکپارچه بر کاهش نشانه های اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی در دانشجویان دارای ویژگی های اختلال اضطراب اجتماعی بود. این پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ اجرا جزء تحقیقات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانشجویان دارای ویژگی های اضطراب اجتماعی در شهر مریوان بودند. نمونه این پژوهش مشتمل بر 27 نفر دانشجو از جامعه آماری مذکور می باشد که به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و سپس از میان نمونه پژوهش به طور تصادفی 12 نفر در گروه کنترل و 15 نفر در گروه آزمایش گماشته شدند. گروه تجربی در یک دوره آموزشی درمان یکپارچه فراتشخیصی شامل هشت جلسه و به مدت 60 دقیقه شرکت کردند. برای اندازه گیری میزان نشانه های اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی در موقعیت های اجتماعی از زیرمقیاس فرعی نشانه های اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی پرسشنامه هراس اجتماعی کانور (SPI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد آموزش مولفه های درمان فراتشخیصی یکپارچه بر کاهش نشانه های اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی در دانشجویان دارای ویژگی های اختلال اضطراب اجتماعی موثر است.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، اجتناب از عملکرد در موقعیت های اجتماعی ، درمان فرا تشخیصی