صلح در دفاتر رسمی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 398

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SPES01_260

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

چکیده مقاله:

دفاتر اسناد رسمی مکلفند هنگام نقل و انتقال عین املاک، مفاصا حساب مالیاتی و بدهی موضوع ماده ( 65 ) قانون حفاظت و بهره برداری از جنگل ها و مراتع، در مورد املاک واقع در خارج از محدوده قانونی شهرها . ج- دفاتر اسناد رسمی مکلفند هنگام نقل و انتقال عین املاک، مفاصا حساب مالیاتی و بدهی موضوع ماده ( 73 ) قانون تامین اجتماعی مصوب 4531 را از انتقال دهنده مطالبه و شماره آن را در سند تنظیمی قید نمایند مگر اینکه انتقال گیرنده ضمن سند تنظیمی متعهد به پرداخت بدهی احتمالی گردد که در این صورت متعاملین نسبت به پرداخت آن مسیولیت تضامنی خواهند داشت. تبصره در موارد مذکور در ماده فوق مراجع ذی ربط مکلفند در تاریخ مراجعه، به مراجعه کنندگان گواهی وصول تقاضا، تسلیم و ظرف مدت بیست روز از تاریخ صدور گواهی یاد شده پاسخ آن را صادر نمایند، اعلام نظر مراجع مذکور باید روشن و با ذکر علت و مستند به دلایل قانونی باشد در غیر این صورت ثبت سند با تصریح موضوع در سند تنظیمی بلا مانع خواهد بود. قانون مدنی به وضوح این عقیده را انتخاب نموده و استقلال عقد صلح را کاملا پذیرفته است، به طوری که ماده 758 می گوید: صلح در مقام معاملات هر چند نتیجه معامله را که به جای آن واقع شده است می دهد، لیکن شرایط و احکام خاصه آن را ندارد بنابراین اگر مورد صلح عینی باشد در مقابل عوض نتیجه آن همان نتیجه بیع خواهد بود بدون اینکه شرایط و احکام خاصه بیع در آن مجری شود. در این مثال، دلیل بطلان عقد را این گونه می توان توجیه کرد که ممکن است ارزش امتیاز یکی از تلفن ها چند برابر دیگری باشد و یا آنها در دو محل مختلف قابل استفاده باشند، در نتیجه معامله معزری می شود و باطل خواهد بود، ولی در مورد ماده 216 قانون مدنی باید دید آیا عقد صلح، خصوصا هنگامی که مبتنی بر تسامح و ارفاق است، می تواند از مواردی باشد که علم اجمالی نسبت به مورد معامله کافی است، یا در صورت معلوم نبودن تفصیلی مورد معامله یا جهل به عوضین، صلح باطل خواهد شد وقتی دو طرف، عنوان صلح را برای معامله خود بر می گزینند، معمولا مبنای هدف آنها مسامحه و احسان به همدیگر و یا لااقل رفع اختلاف موجود و یا احتمالی آینده است، یعنی طرفین عقد این انتخاب در پی کمک به همدیگر و یا سازش و رهایی از اختلاف های آزار دهنده هستند، به طوری که از نظر عرف نیز در عقد صلح، سخت گیری های تجاری معمول نیست و غرر در آن را ندارد.

نویسندگان

سمیه خرسند

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی از دانشگاه آزاد اسلامی دامغان