نقش هوش هیجانی بر پیشگیری از بزهکاری اطفال ( مطالعه موردی دبستان های شهرستان خرم آباد )

پرورش هوش هیجانی گوش دادن همدلانه به حرف های کودک و ارزش قایل شدن برای احساسات او است. زمانی که شما متوجه شوید یک موقعیت هیجانی، فرصت خوبی برای افزایش صمیمیت با کودک و آموزش مهارت های حل مساله او در اختیارتان قرار می دهد، شما برای مهمترین مرحله فرآیند پرورش هوش هیجانی یعنی گوش کردن همدلانه آماده هستید. گوش کردن همدلانه چیزی فراتر از گوش کردن و جمع آوری اطلاعات است و مستلزم آن است که به زبان حرکت های بدن، حالت های چهره و داشته ها و اشارات او توجه کنید و بدانید این حرکات و ژست ها نشانگر چه احساسی در کودک شماست. یکی دیگر از گام های بسیار مهم در پرورش هیجانات، کمک به کودکان در نامگذاری هیجانات خود است.افرادی که هوش هیجانی بالا دارند، سبک زندگی را در پیش می گیرند که پیامدهای منفی کمتری را تجربه کنند و به پیامدهای مثبتی دست یابند. برعکس افرادی که هوش هیجانی پایین تری دارند در مقابله با تنیدگی های زندگی، سازش یافتگی و برون سازی ضعیف تری دارند، پیوسته احساس پوچی و فروپاشی می کنند، واکنش های عاطفی نامناسب نشان می دهند و در نتیجه، با پیامدهای منفی زندگی بیشتر مواجه می شوند. هدف از پژوهش حاضر با روش مطالعه میدانی و آماری بررسی نقش هوش هیجانی بر پیشگیری از بزهکاری اطفال بر دبستان های شهرستان خرم آباد بود؛ که از لحاظ آماری رابطه ی معناداری بین هوش هیجانی و پیشگیری از بزهکاری اطفال وجود دارد، به عبارت دیگر کودکان دارای هوش هیجانی بالاتر می توانند در راستای پیشگیری از جرم بر علیه شان اقدام کنند؛ این توضیح را می توان پذیرفت که هوش هیجانی از لحاظ مفهومی توانمندی هایی، همچون درک عواطف و خلق را در بر می گیرد که خود با وضعیت سلامتی و روان رنجورخویی در ارتباط می باشند. اگرچه هوش هیجانی یک مجموعه توانایی و سلامت روان حالتی ذهنی می باشد، مشخص شدن نوع این ارتباط مستلزم مطالعات بیشتری است که این مسیله را به طور خاص مورد بررسی قرار داده و نقش آموزش توانمندی های تشکیل دهنده هوش هیجانی را در راستای پیشگیری از جرایم بر علیه اطفال مشخص می سازد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، هوش فرهنگی ، پیشگیری از بزهکاری ، اطفال