تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی (هوازی - مقاومتی) بر مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین نوجوانان چاق

چاقی و اضافه وزن منجر به کاهش سطوح پلاسمایی گرلین و ابستاتین می شود. مطالعات درباره اثر برنامه تمرینی بر گرلین و ابستاتین،به ویژه در انسان ها، بسیار اندک و محدود است. هدف از این پژوهش، تاثیر دوازده هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) بر مقادیرپلاسمایی گرلین و ابستاتین نوجوانان چاق است. این مطالعه از نوع نیمه تجربی است. تعداد 30 نوجوانان چاق، هدفمند و در دسترس به طور تصادفی در دو گروه تجربی (شاخص توده بدنی (MBI)؛ 3/55±31/046 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 2/71±34/74) و گروه کنترل (BMI، 3/198±30/404 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 2/465±35/06) تقسیم شدند. سپس گروه تجربی برنامه تمرین ترکیبی (تمرین هوازی شامل دویدن روی نوارگردان برای مدت 20 دقیقه در 70-60 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی ((V0(2max)) و )تمرین مقاومتی با شدت 70 درصد یک تکرار بیشینه (1RM) با 10 تکرار در هر حرکت برای 2 ست) را به مدت 12 هفته (هر هفتهسه جلسه) انجام دادند. در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند و تنها پی گیری شدند. متغیر های وزن، درصد چربی،شاخص توده بدنی (BMI یا Body mass index)، و حداکثر اکسیژن مصرفی (Vo2max) قبل و بعد تمرینات از هر دو گروهاندازگیری شدند. نمونه خونی در حالت ناشتا طی دو مرحله، 48 ساعت قبل و بعد از تمرینات برای سنجش میزان پلاسمایی گرلین وابستاتین گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل استفاده شد. تمامیمحاسبات آماری با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد . نتایج نشان داد که مقادیر وزن، درصد چربی، BMI متعاقب انجام 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) به طور معنی داری کاهش یافت (V0(2max)، مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین به طور معنی داری افزایش یافت (P≤0/05). می توان نتیجه گیری کرد 12 هفته تمرین ترکیبی (هوازی- مقاومتی) وزن، درصد چربی، شاخص توده بدنی و را کاهش و مقادیر پلاسمایی گرلین و ابستاتین را افزایش می دهد و همچنین هبستگی معناداری بین گرلین با ابستاتین وجود دارد. بنابرابن ممکن است برنامه ترکیبی با کاهش وزن، BMI و درصد چربی باعث افزایش سطوح پلاسمایی گرلین و ابستاتین شود.

کلیدواژه ها:

تمرین ترکیبی ، گرلین ، ابستاتین ، چاقی