رابطه اضطراب مربیان با اضطراب ورزشکاران در ورزشهای انفرادی و گروهی

هدف این تحقیق، بررسی رابطه اضطراب مربیان با اضطراب ورزشکاران در ورزشهای انفرادی و گروهی است . روش پژوهش حاضر پیمایشی و از نوع همبستگی است . جامعه آماری تحقیق شامل والیبالیست ها و تکواندوکاران به علاوه مربیان سازنده ی این دو رشته که از میان آنها 58 بازیکن والیبال 30 نفر پسر، 28 نف ردختر و 24 مربی والیبال 13 مربی مرد 11 مربی زن و 45 بازیکن تکواندو 25 نفر پسر، 20 نفر دختر و 17 مربی تکواندو 10 نفر مرد و 7 مربی زن به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه اضطراب رقابتی SCAT است. در این تحقیق از روش های آماری توصیفی واستنباطی (آزمون های t و هم چنین ضریب همبستگی پیرسون) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها نتایج یکسانی در ورزش های تیمی و انفرادی نشان می دهد. به این معنی که رابطه بین اضطراب رقابتی ورزشکاران و مربیان تیمی معکوس اما معنادار نیست r = - 0.21 ; p = 0.3 همچنین رابطه بین اضطراب رقابتی ورزشکاران و مربیان ورزش های انفرادی معکوس و معنادار نمی باشد r = - 0.25 ; p = 0.33 . از آنجایی که اضطراب رقابتی بر عملکرد حرکتی ورزشکار در حین مسابقه اثر منفی می گذارد، پس لازم می شود تا مربیان از نیازها، انگیزه ها و ویژگی های جسمانی و روانی خود و ورزشکاران و همچنین ویژگی های محل رقابت آگاهی کافی داشته باشند و اضطراب رقابتی بین ورزشکاران را پیش و حین برگزاری مسابقات مورد توجه قرار دهند تا از این طریق نتیجه مطلوب، دست یافتنی باشد .

کلیدواژه ها:

اضطراب ، رقابت ، مربیان ، ورزشکاران ، انفرادی ، گروهی