بررسی و مقایسه قدرت بیشینه نسبی و آستانه بی هوازی افراد غیر ورزشکار با گروه های مزاجی متفاوت

مقدمه: مبنای طب سنتی ایران بر پایه مزاج شناسی می باشد. مزاج به عنوان یک فاکتور قابل توجه در ویژگی های فردی انسان ها، برای کشف استعدادهای ورزشی می تواند موثر باشد. هدف این پژوهش مقایسه مزاج های گرم و سرد با آستانه بی هوازی و قدرت بیشینه نسبی می باشد. روش ها: جامعه آماری شامل 38 نفر از دانشجویان خوابگاهی دانشگاه فردوسی مشهد بودند که حداقل شش ماه فعالیت ورزشی منظم نداشتند و مجرد بودند. داوطلبان، مردان جوان سالم 18 تا 22 ساله بودند که با استفاده از یک پرسشنامه استاندارد و به نظر متخصص مزاج شناس، مزاج آنها معلوم شد. تعداد افراد گرم مزاج 20 نفر و سرد مزاج ها 18 نفر بودند. میزان آستانه بی هوازی از روش Dmax و قدرت بیشینه نسبی به واسطه عضلات همسترینگ با دستگاه بدنسازی پشت ران اندازه گیری شد. یافته ها: قدرت بیشینه در افراد گرم مزاج به طور معناداری بیشتر از نفرات سرد مزاج بود ( P<0/016 ). همچنین افراد سرد مزاج از آستانه بی هوازی بیشتری به صورت معنادار نسبت به گرم مزاج ها برخوردار بودند ( P<0/019 ). نتیجه: به نظر می رسد افراد دارای مزاج گرم به نسبت افراد دارای مزاج سرد از قدرت بیشینه نسبی بهتری برخوردار هستند. و همچنین افراد دارای مزاج در آستانه بی هوازی شرایط بهتری نسبت به افراد دارای مزاج گرم دارند.

کلیدواژه ها:

مزاج ، قدرت بیشینه ، آستانه بی هوازی