رابطه استرس و فرسودگی ورزشی با توجه به نقش میانجی گری انعطاف پذیری بازیکنان تیم های ملی سپک تاکرا و فوتوالی

پژوهش حاضر با هدف رابطه استرس و فرسودگی ورزشی با توجه به نقش میانجی گری انعطاف پذیری بازیکنان تیم های ملی سپک تاکرا و فوتوالی انجام گردید. روش این پژوهش توصیفی– همبستگی بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعه آماری این تحقیق کلیه بازیکنان تیم های ملی سپک تاکرا و فوتوالی به تعداد 70 نفر بودند که نمونه آماری بدلیل محدود بودن تعداد جامعه آماری ( تحقیق، بصورت تمام شمار بود. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد استاندارد استرس (لاویبوند، 1995)، فرسودگی ورزشی (رادک و اسمیت، 2001 ) و انعطاف پذیری (دنیس و وندروال، 2010 ) استفاده شد. پس از تایید روایی صوری پرسشنامه ها توسط متخصصین، پایایی سوالات از طریق روش آماری آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. این ضریب برای پرسشنامه های استرس 0/89، فرسودگی ورزشی 0/83 و انعطاف پذیری 0/80 برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل یافته های این تحقیق از آزمون معادلات ساختاری استفاده گردیده است. نتایج مدل های پژوهش نشان داد که ضریب مسیر استرس بر فرسودگی در بازیکنان سپک تاکرا و فوتوالی برابر با 0/76 می باشد که با نقش میانجی گری انعطاف پذیری در بازیکنان سپک تاکرا و فوتوالی به 0/24 می رسد.

کلیدواژه ها:

استرس ، فرسودگی ورزشی ، انعطاف پذیری