اثر تمرینات مقاومتی و مصرف عصاره گزنه بر تغییرات اپلین رت های نر نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع یک

مقدمه: بیماری دیابت نوع یک از بیماری های متابولیک است که در جوامع گوناگون مشاهده می شود. در این بیماری علاوه بر تخریب سلول های بتای پانکراس ممکن است اثرات نامطلوبی بر تغییرات وزن نیز مشاهده شود. همچنین مطالعات متعددی به بررسی تاثیر گیاهان دارویی مانند گزنه بر بیماران دیابتی پرداخته اند. نتایج تحقیقات نشان داده فعالیت های بدنی بر بیماری دیابت تاثیر دارد. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر تعاملی ورزش و مصرف گزنه بر اپلین به عنوان یکی از آدیپوکاین های مترشحه از بافت چربی موش های مبتلا به دیابت نوع یک می باشد. روش ها: موش های نژاد ویستار به وسیله داروی استروپتوزوسین به دیابت نوع یک مبتلا شدند. آزمودنی ها هرروز یک میلی لیتر به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن، عصاره گزنه به صورت صفاقی دریافت کردند. تمرینات مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان بود که وزنه هایی به دم حیوانات متصل گردید. حیوانات در تلاش های مداوم، معادل 50 ، 75 ، 90 و 100 درصد وزن خود را به بالای نردبان حمل می کردند. در پایان هفته هشتم، از قلب حیوانات به صورت مستقیم نمونه خون تهیه گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که اپلین در گروه های گزنه (P=0/040)، تمرین مقاومتی+گزنه (P=0/042) نسبت به گروه کنترل ( 000 / 0 = P ) افزایش معناداری داشت.یافته نشان داد بین گروه گزنه و گروه تمرین مقاومتی+گزنه تفاوت معناداری وجود ندارد. در ابتدای پژوهش بین مقادیر وزنی آزمودنی ها تفاوت معناداری مشاهده نشد ( 64 / 0 = P ). در مقایسه میانگین وزن پیش آزمون و پس آزمون آزمودنی ها در گروه های کنترل ، گزنه و مقاومتی+گزنه کاهش معناداری مشاهده شد. ( 000 / 0 = P ). نتیجه گیری: تمرین مقاومتی و مصرف گزنه احتمالا تاثیر در میزان اپلین پلاسمایی ندارد. در هر دو گروه مصرف گزنه و تمرین مقاومتی کاهش وزن مشاهده گردید که به نسبت گروه کنترل این کاهش وزن کمتر می باشد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، دیابت تیپ یک ، گزنه