مقایسه رقابت جویی، پیروزی گرایی و هدف گرایی دانشجویان ورزشکار تربیت بدنی، ورزشکار غیر تربیت بدنی و غیر ورزشکار

از جمله موضوعات مهمی که در روان شناسی ورزش به آن پرداخته شده است ، موضوع انگیزش ، بویژه انگیزش پیشرفت در فعالیت های ورزشی است. هدف از تحقیق حاضر مقایسه رقابت جویی ، پیروزی گرایی وهدف گرایی در دانشجویان ورزشکار تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی و غیر ورزشکار بود . جامعه آماری تحقیق دانشجویان دانشگاه آزاد همدان درسال تحصیلی 90-1389 بودند ) 14000 نفر(، که از این تعداد 449 نفر بر اساس -فرمول برآورد حجم نمونه کوکران و به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند ) 101 نفر ورزشکار (. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ورزش گرایی گیل ) 1568 ( بود که در سال 1761 به وسیله بهرام و همکاران هنجاریابیشده است. از آزمون های آماری کروسکال والیس و من ویتنی برای مقایسه گروه ها استفاده شد. نتایج نشان داد بین رقابت جویی و هدف گرایی دانشجویان ورزشکار تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی و دانشجویان غیر ورزشکارتفاوت معناداری وجود داشت ) 5550 p =5/ (. نتایج آزمون من ویتنی با آلفای تعدیل شده ( نشان داد دانشجویان ورزشکار تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی رقابت جوتر و هدف گراتر از دانشجویان غیر ورزشکار بودند =5/5551( p (، اما بین دانشجویان ورزشکار تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی در رقابت جویی و هدف گرایی تفاوت=5/ 5و 371 / معناداری ملاحظه نشد )

کلیدواژه ها:

رقابت جویی ، پیروزی گرایی ، هدف گرایی ، دانشجوی تربیت بدنی ، ورزشکار