بررسی رابطه بین اضطراب اجتماعی و میزان ساعتهای ورزش غیر حرفهای با شادکامی در دانشجوایان تربیت بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین متغیرهای اضطراب اجتماعی و میزان ستاع هتای ورزش غیتر حرفته ای بتا شتادکامی دردانشجویان تربی بدنی دانشگاه شهید چمراناهواز می باشد. جامعه آماری این مطالعه شامل کلیته دانشتجویان تربیت بتدنی دانشتگاه شهید چمران اهواز، در سال تحصیلی 1267 70 بود. از این جامعه آماری نمونه ای به تعداد 70 نار با روش نمونه گیری تصادفی چند -مرحله ای برای آزمون فرضیه ها انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامههای اضطراب اجتماعیواتسون و فرند و پرسشنامه شادکامی آکساورد و برای تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی و رگرسیون چند متغیری استااده شد. نتایج تحلیتلرگرسیون نشان داد که: )ال ( بین اضطراب اجتماعی و شادکامی در دانشجویان تربیت بتدنی رابطته معنتی دار وجتود دارد کته درسطح0/001برابر منای 0/35اس . )ب( بین میزانساع های ورزش غیر حرفته ای و شتادکامی در دانشتجویان تربیت بتدنی رابطته معنی دار وجود دارد که در سطح 0/01 برابر0/67اس . )ج( بین اضطراب اجتمتاعی و میتزان ستاع هتای ورزش غیتر حرفته ای بتا شادکامی رابطه چندگانه وجود دارد و عدد رگرسیون برابر0/71 اس یعنی 0/51از واریان شادکامی در دانشجویان تربی بتدنی دانشگاه شهید چمران اهواز را اضطراب اجتماعی و میزان ساع های ورزش غیر حرفه ای تبیین میکند.

کلیدواژه ها:

اضطراب اجتماعی ، شادکامی و ورزش غیر حرفه ای