تاثیر هشت هفته تمرینات کششی ایستا بر توان انفجاری پا در دختران ۸ تا ۱۱ سال

تاکنون روش های تمرینی بسیار گوناگونی معرفی شده که اهداف آن ها بالا بردن سطح عملکردی ورزشکار و افراد عادی در فااکتور های مختلف ورزشی است. از جمله ی این متد ها که بدون عارضه جانبی و با در نظر گرفتن اصول فیزیولوژیکی بدین تدوین شده است، می توان تمرینات کششی را نام برد که به عنوان یکی از مهمترین عوامل در کاهش آسیب به ویژه در آسایب هاای ورزشی مطرح گردیده است. افرادی که در سطح بالایی از توان باشند کمتر دچار آسیب می شوند. با توجه به اینکه این عامل، خاود تحت تاثیر تمرینات ورزشی از جمله تمرینات کششی هستند، طی سالیان اخیر همواره توصیه می شود که قبل از رقابت هاای ورزشای و یا به طور کلی انجام ورزش جهت آمادگی بیشتر، از تمرینات کششی استفاده شود. از این رو تحقیقات مختلفی در این ماورد انجاام شده است که از آن جمله میتوان پژوهش های زیر اشااره کرد. یاناگ ۲۰۰۱ به مقایسه اثرات تمرین های کششی عضلات اکستنسوری پا در تمرین پریدن و توان انفجاری پا پرداختند نتایجی که از این تحقیق بدست آمد بدین شرح باود: تمریناتی که کشش همراه با دویدن بوده، اثر بهبود بخشی بر نیروی انفجاری پا داشته است. در تحقیقی دیگرسسمون و همکاران ۲۰۱۲ به اثر تمرینات کششی ایستا و پویا همراه با تمرینات ویژه در پروتکل گرم کردن پرداختند. نتایج تحقیق نشان داد که در تمریناتی که همراه با کشش ایستا و همراه با گرم کردن اختصاصی بوده، افزایش دامنه حرکتی و تقویت و افزایش عملکرد باحداکثر سرعت دیده شده است. در تحقیق دیگر یاماگوجی و همکاران ۲۰۰۵ اثر تمرین های کششی ۳۰ ثانیه ای اساتاتیک و کشش دینامیک بر توان انفجاری پا را مورد بررسی قرار دادند و هدف آن اعتبار بخشی به این فرضیه بود که کشش ایستا، عملکرد عضلات را کاهش نمی دهد و همچنین تمرینات پویا سبب افزایش این عملکرد می شوند. این کار با استفاده از قدرت به عنوان شاخص عملکرد عضلانی در طی یک حرکت پرش عمودی مورد ارزیابی قرار گرفته بود.نتایج نشان داده بود که تمرینات ایستا هیچ اثار معناا داری بر توان اکستنشن پا نداشته اند ولی سبب کاهش قدرت هم نشده بودند. جی سن و همکاران 2007 اثر یک دوره کشش با سه ست ۳۰ ثانیه ای در افرادی که به صورت تفریحی به تمرین والیبال میپرداختند را مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند که گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل اثر معناداری در پرش عمودی نداشته اند. پژوهش های هوت وهمکاران ۲۰۰۹ اشاره کرد که گفته اند کشش استاتیک اثر منفی بر روی پرش عمودی دارد. در پژوهش دیگرگان کالوز ۲۰۱۰ طی ۱۲ جلسه جوانان فوتبالیست زیر ۱۷ سال خود را به صورت رندومی در دو گروه قرار دادند گروهی که تمرینات کششی ایستا انجام داده بوند بهبود عملکرد را داشتند لازم به ذکر است که مدت این تمرینات کششی زیر ۳۰ ثانیه ذکر شده بود با توجه به مطالعات مقالات و توجه محققین به علوم ورزشی در این مورد که توام با تردید است در پژوهش حاضر سعی بران است که به تاثیر این تمرینات بر روی توان انفجاری پا در دختران غیر ورزشکار بپردازد تا شاید بتوان از آسیب دیدگی ها واختلالات ورزشی که ممکن است در این افراد از طریق تمرین نامناسب به وجود آید جلوگیری گردد. روش آماری: جامعه پژوهش ۳۰۰ نفر از دختران ۸ تا ۱۱ سال است که در یکی از دبستان های مدارس دولتی مشغول به تحصیل هستند ازجامعه حاضر تعداد ۳۶ نفر از دانش آموزان ۸ تا ۱۱ سال واجد شرایط به صورت تصادفی انتخاب شدند. فرم رضایت نامه ها بین آنها و والدین آنها توزیع و دریافت گردید. این ۳۶ نفر در سه گروه تقسیم شدند. همه ۳۶ نفر از نظرقد و جرم نرمال بودند. گروه اول تمرین های کششی ۱۵ ثانیه ای و گروه دوم کشش های ۴۵ ثانیه ای را بر پنج گروه از عضلات در اندام تحتانی انجام دادند. گروه سوم گروه کنترل بود که هیچ تمرینی را انجام ندادند. همه آزمودنی ها دو روز قبل از شروع تمرینات توجیه شده اند وبا تمرینات وآزمون آشنا شده اند. قبل از شروع تمرینات از آنها پیش آزمون گرفته شد، هر جلسه تمرینی با پنج دقیقه دویدن برای گرم کردن آغاز می شد و سپس حرکات کششی بر پنج عضله مورد هدف در اندام تحتانی، انجام می گرفت. لازم به ذکر است که هر هفته سه جلسه تمرین کششی در برنامه کار وجود داشت. بعد از هشت هفته از آنها تست پس آزمون گرفته شد. در بخش آماری توصیفی شامل فراوانی داده ها ،میانگین ،انحراف استاندارد و رسم شکل ها به بررسی و شرح دادها پرداخته شده است. آزمون کولموگراف اسمیرنوف برای تعیین توزیع نرمال بودن داده ها و آزمون لوین برای تعیین تجانس واریانس نمونه ها به - کار رفته است. برای مقایسه میانگین متغیرها در پیش آزمون و پس آزمون هر گروه از ازمون t استفاده شده است. از تحلیل واریانس یک طرفه ANOVA تفاوت معناداری بین سه گروه استفاده شد. برای نشان دادن سطح معناداری آماری α=۰.۰۵ در نظر گرفته شد . یافته ها : بین تفاوت پیش آزمون و پس آزمون توان انفجاری پا در کودکان ۸ تا۱۱ سال در گروه ۱۵ ثانیه ای و ۴۵ ثانیه و گروه کنترل، تفاوت معنی داری وجود نداشت. با توجه به سطح معنی داری تعیین شده، فرض صفر در مورد تفاوت بین میانگینهایتوان انفجاری پا در گروهها در پس آزمون تایید شده و تفاوت معنی داری بین گروه ها دیده نمی شود. p=0.156. بحث ونتیجه گیری: از انجاییکه نتایج بررسی ها نشان داد که هشت هفته تمرینات کششی ایستا ۱۵ ثانیه ای و ۴۵ ثانیه ای بر روی کودکان ۸ تا ۱۱سال - بر توان انفجاری پا اثر معنا داری ندارد. با توجه به یافته های پیشین که در بعضی از این یافته ها حاکی از منفی بودن کشش ایستاتیک بر پرش عمودی بوده است. پیشنهاد میشود که این تمرینات در پروتکل های تمرین مختلف همراه با دیگر تمرینات مورداستفاده قرار گیردو همچنین از انجاییکه که در پژوهش حاضر نتایج معنادار نبوده وسبب ارتقاء توان انفجاری پا نشده است لذا توصیه می شود این تمرینات به تنهایی و مخصوصا در نزدیکی زمان مسابقات در ورزش هایی وابستگی زیادی به توان انفجاری پا دارند استفاده نشود.