اثربخشی آموزش مبتنی بر طرح واره ها بر تفسیر نوجوان از رفتار معلمان در دختران دوره ی متوسطه عمومی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر طرح واره ها بر تفسیر نوجوان از رفتار معلمان در دختران دوره ی متوسطه عمومی بود. روش: طرح پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه ی عمومی منطقه 3 شهر تهران بوده که در سال تحصیلی 95-1394 به تحصیل اشتغال داشتند. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای بود. در ابتدا پرسشنامه طرح واره های یانگ (YSQ-SF) در دو کلاس اجرا گردید و سپس از بین آن ها 10 نفر گروه آموزش و 10 نفر گروه گواه انتخاب شدند. سپس گروه آموزشی هر هفته 2 بار و هر بار به صورت 2 تایم 45 دقیقه ای آموزش مبتنی بر طرح واره ها را دریافت کردند. پرسشنامه تعامل معلم- شاگرد (فرم دانش آموز) به عنوان پیش آزمون و پس آزمون اجرا گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که اصلاح طرح واره های ناسالم به طور معناداری موجب افزایش تفسیر دانش آموز نسبت به کمک و یاری رسانی معلم (P<0/01) و از سوی دیگر موجب کاهش تفسیر دانش آموز نسبت به نصیحت کردن معلم (P<0/05) می شود و و در نمرات مولفه ی رهبری تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (0/05 > p). نتیجه گیری: با به کارگیری آموزش مبتنی بر طرح واره می توان به بازسازی و اصلاح طرح واره های موجود دانش آموزان نسبت به معلمان و هم چنین نحوه ی پاسخ به چنین درون مایه های عمیق روان شناختی پرداخت

کلیدواژه ها:

طرح واره ، تفسیر نوجوان از رفتار معلم (تعامل معلم- شاگرد)