بررسی رابطه توانمندی روان شناختی، مهارت های ارتباطی و خوش بینی با عملکرد شغلی کارکنان بیمارستان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه توانمندی روان شناختی، مهارت های ارتباطی و خوش بینی با عملکرد شغلی کارکنان بیمارستان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان (زنان و مردان) شاغل در بیمارستان محمد کرمانشاهی در سال 1396بود. حجم نمونه 190 نفر (95 نفر زن و 95 مرد) بود که به وسیله فرمول کوکران برآورد و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. برای گردآوری داده ها از 2 پرسشنامه استفاده شده است: توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر (1995)، پرسشنامه عملکرد شغلی ارتباطی بارتون جی استفاده شد. یافته های به دست آمده نشان داد که بین توانمندی روان شناختی با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین مهارت های ارتباطی با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود دارد. در ادامه بین خوشبینی با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت نتایج آزمون ضریب رگرسیون چند متغیره حاکی از آن بود که اثر پیش بینی کنندگی سه متغیر توانمندی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و خوش بینی برای عملکرد شغلی معنادار بوده است، به این صورت که در مجموع، این سه متغیر با هم دارای اثر پیش بینی کنندگی عملکرد شغلی تا سطح 31 درصد می باشند. بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که بر اساس متغیرهای توانمندی روانشناختی، مهارت های ارتباطی و خوش بینی تا حدی متغیر عملکرد شغلی را پیش بینی کرد.

کلیدواژه ها:

توانمندی روان شناختی ، مهارت های ارتباطی ، خوش بینی ، عملکرد شغلی و کارکنان بیمارستان